Στροφή από τη δημοσιογραφία της άποψης

Στην ερώτηση «τι είναι δημοσιογραφία» μπορούν να δοθούν πολλές απαντήσεις. Η δημοσιογραφία είναι  ένα επάγγελμα, ένα σύνολο τεχνικών δεξιοτήτων που μαθαίνει και ασκεί κάποιος, υπακούοντας σε κανόνες, ένα ευγενές επάγγελμα στο οποίο ο δημοσιογράφος έχει την ευθύνη να υπερασπιστεί τις δημοκρατικές διαδικασίες και να κινείται με βάση τις δικές του ηθικές αξίες. Σκοπός της είναι η συγκέντρωση ειδήσεων και πληροφοριών και η διάδοση τους μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης με στόχο την κατά το δυνατόν ορθή πληροφόρηση των πολιτών.

Η δημοσιογραφία είναι ένα επάγγελμα, όπως όλα τα άλλα, και αυτοί που το ασκούν πρέπει πρώτα από όλα να είναι επαγγελματίες που υπακούουν σε κανόνες και έχουν υποχρεώσεις. Υποχρέωση να σεβαστούν το ρόλο τους και το σκοπό του επαγγέλματός τους και υποχρέωση να σεβαστούν το κοινωνικό σύνολο που υπηρετούν και στο οποίο απευθύνονται.

Σε μία εποχή που κατακλυζόμαστε από πληροφορίες, ο δημοσιογράφος καλείται να «ξεδιαλέξει» τις ειδήσεις και να τις μεταφέρει στο κοινό με τέτοιο τρόπο ώστε να εξασφαλίσει την αξιοπιστία, την εγκυρότητα και την αμεσότητα. Γι’ αυτό το λόγο, ο δημοσιογράφος χρειάζεται να είναι ένα άτομο με ανοικτές ευαισθησίες και καλλιεργημένες ικανότητες οργάνωσης των πληροφοριών ώστε να προσεγγίσει σωστά το κοινό του ανάλογα με το περιεχόμενο της είδησης.

Το ανταγωνιστικό τοπίο που δημιούργησαν τα ψηφιακά μέσα και η πληθώρα των δωρεάν ειδήσεων μέσω του διαδικτύου, αποτέλεσμα της παγκόσμιας μετάβασης στην κοινωνία της πληροφορίας, επηρέασε σε μεγάλο βαθμό το χώρο των media και οδήγησε τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης σε μία σειρά ενεργειών επιβίωσης που αλλοίωσε την ποιότητα του παρεχόμενου προϊόντός τους, με αποτέλεσμα να αρχίσουν να χάνουν η αξιοπιστία τους.

Πολλοί δημοσιογράφοι, εκμεταλλευόμενοι την εξουσία τους επαγγέλματός τους και τη δύναμη της δημοσιότητας, ξεφεύγουν πολύ συχνά από το ρόλο τους, επιδιώκοντας την  καθοδήγηση της κοινής γνώμης, τον εντυπωσιασμό, την αύξηση των αριθμών της τηλεθέασης, παραπληροφορούν και  διαστρεβλώνουν την είδηση.

Παραβλέποντας το σκοπό της ενημέρωσης, προσπαθούν να παρουσιάσουν ως είδηση την δική τους άποψη , εξυπηρετώντας πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, ακόμη και προσωπικά, καθώς τίθεται θέμα επιβίωσής τους στην αρένα του δημοσιογραφικού τοπίου .

Η δημοσιογραφία ενημερώνει, προβληματίζει την κοινή γνώμη, αφυπνίζει το κοινωνικό σύνολο, θέτει ερωτήματα στο κοινό.

Η προσωπική άποψη του δημοσιογράφου δεν έχει θέση σε ένα ρεπορτάζ που σκοπό έχει να παρέχει αντικειμενική ενημέρωση.

 Η ανάγκη, όμως, να αυξηθεί ο αριθμός των πωλήσεων και τα νούμερα της τηλεθέασης, επηρέασε την ποιότητα της δημοσιογραφίας και την αξιοπιστία των μέσων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι πολίτες να αμφισβητούν τα μέσα, να τα κατηγορούν για προπαγάνδα και να προτιμούν να ενημερώνονται μόνοι τους από το διαδίκτυο, όπου οι πληροφορίες – ειδήσεις υπάρχουν δωρεάν και σε μεγάλες ποσότητες.

Είναι γεγονός ότι οι Έλληνες   κατέχουν το χαμηλότερο ποσοστό εμπιστοσύνης στα ΜΜΕ. Αυτό θα πρέπει να μας προβληματίσει έντονα.

Η δημοσιογραφία της άποψης  δείχνει να μην ενδιαφέρει πλέον το κοινό, το οποίο έχει κουραστεί να παρακολουθεί τα καθημερινά πάνελ σχολιασμού στα δελτία των ειδήσεων, γι’ αυτό και επιλέγει διαφορετικό τρόπο ενημέρωσης.

Με τη δημοσιογραφία των πολιτών να κερδίζει συνεχώς έδαφος στο νέο πεδίο της δωρεάν και εύκολης ηλεκτρονικής ενημέρωσης , οι ασκούντες το επάγγελμα του δημοσιογράφου καλούνται να επαναπροσδιορίσουν το ρόλο τους, να εκμεταλλευτούν το μειονέκτημα της ανώνυμης και χαώδους πληροφόρησης του διαδικτύου και να αποδείξουν την ικανότητά τους για σωστή και έγκυρη ενημέρωση, χωρίς υποκειμενικά στοιχεία και απόψεις.

Δημοσιευμένο στην Εφημερίδα ΗΧΩ ΦΛΩΡΙΝΑΣ

Περί σεβασμού….

Σεβασμός. Μία διαχρονική αξία που υπάρχει μέσα στον άνθρωπο και εκδηλώνεται σε πολλές μορφές μέσα στις ανθρώπινες σχέσεις. Η κρίση αξιών, όμως, που χαρακτηρίζει την εποχή μας, δίνει συνεχώς έδαφος στον εγωισμό, τον εγωκεντρισμό, την υπεροψία και την αγένεια.

Γιατί άρχισε να χάνεται αυτή η αξία; Γιατί κάθε τι διαφορετικό ως άποψη που προέρχεται από τον άλλον άνθρωπο, προσλαμβάνεται ως απαράδεκτο ή ακόμη και λανθασμένο και με τα σημερινά δεδομένα, οδηγεί σε αγενείς συμπεριφορές. Φωνές, ύβρεις, προσβολές κάθε είδους.

Ο σεβασμός είναι πολιτισμός και πρέπει να μας διακατέχει σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας, στην οικογένεια, στο φιλικό και επαγγελματικό περιβάλλον, στους θεσμούς, στο περιβάλλον, στα ζώα, στον συνάνθρωπο. Η έλλειψη σεβασμού δημιουργεί κοινωνική αναταραχή, κρίση αξιών, προβλήματα στις ανθρώπινες σχέσεις. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι συνεπάγεται και την έλλειψη του αυτοσεβασμού. Το άτομο που σέβεται τους γύρω του σημαίνει ότι πρωτίστως σέβεται τον εαυτό του.

Όταν κάποιος σέβεται του εαυτό του, έχει την ικανότητα να σέβεται και τους άλλους.

Ο σεβασμός έχει να κάνει με την αντιμετώπιση του άλλου ανθρώπου, ιδιαίτερα αν έχει μια ιδιότητα ή ένα ρόλο που απορρέει από τους κανόνες της κοινωνικής διαβίωσης. Για παράδειγμα: Πρέπει να σεβόμαστε τους γονείς μας, τα αδέρφια, τα μέλη της οικογένειάς μας γενικότερα. Τους φίλους μας με τους οποίους μοιραζόμαστε ιδιαίτερες στιγμές της ζωής, απλές καθημερινές στιγμές, χαρές και λύπες. Τους συναδέρφους μας και τους ανωτέρους μας γιατί η συμπεριφορά μας στο επαγγελματικό περιβάλλον δείχνει την παιδεία μας, τον χαρακτήρα μας. Ο σεβασμός προς το περιβάλλον και τα ζώα δείχνουν επίσης τον πολιτισμό μας, την αντίληψη που έχουμε για ότι υπάρχει στη φύση, το καθένα με τη δική του αξία και συμβολή στον πλανήτη.

Σεβόμαστε τους θεσμούς γι’ αυτό που εκπροσωπούν και προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο, όμως σεβόμαστε και τον κάθε εργαζόμενο που παλεύει καθημερινά για τα προς το ζην. Η εκμετάλλευση από οποιαδήποτε θέση εξουσίας εις βάρος κάποιου ατόμου δεν δείχνει μόνο έλλειψη σεβασμού αλλά παιδείας γενικότερα, αποτελεί δείγμα χαμηλής νοημοσύνης και εγωπάθειας. Γιατί πολλές φορές κάποιοι άνθρωποι δεν είναι σε θέση να εκτιμήσουν την προσπάθεια που καταβάλλεται για να δημιουργηθεί μία σχέση εμπιστοσύνης, η οποία εμπεριέχει τον σεβασμό και την εκτίμηση, με αποτέλεσμα να συμπεριφέρονται εγωιστικά και άδικα.

Ζούμε στην εποχή της εικόνας, στην εποχή όπου το φαίνεσθαι είναι πιο σημαντικό από το είναι. Θεωρούμε δεδομένο ότι πρέπει να μας σέβονται γι’ αυτό που δείχνουμε, για τη θέση που κατέχουμε, για τη δύναμη που μας χαρακτηρίζει, χωρίς να σκεφτόμαστε αν το αξίζουμε, αν η συμπεριφορά μας το εμπνέει, παρ’ολο που μπορεί να συμπεριφερόμαστε άδικα και προσβλητικά. Ο σεβασμός δεν αγοράζεται, δεν μετριέται, δεν είναι είδος προς διαπραγμάτευση. Τον σεβασμό τον κερδίζεις, κι όταν τον κερδίσεις συμπεριφέρεσαι ανάλογα, τον εκτιμάς και προσπαθείς να φανείς αντάξιος αυτού.

Ιωάννα Ροτζιώκου, Εκπρόσωπος Τύπου της ΕΛ.ΑΣ. , Αστυνόμος Β’ :«Έχεις Φωνή. Είμαστε Δίπλα Σου»

"Ο ρόλος της Αστυνομίας ήταν καθοριστικός καθ’ όλη τη διάρκεια της καραντίνας της χώρας μας αλλά και στο εξής θα συνεχίσει να ελέγχει την ομαλότητα των μετακινήσεων έχοντας ως προτεραιότητα τον πολίτη και την ασφάλειά του".

Η Εκπρόσωπος Τύπου της ΕΛ.ΑΣ.,  Αστυνόμος Β, ’ κ. Ιωάννα Ροτζιώκου μιλάστοTogether  για το ρόλο της ΕλληνικήςΑστυνομίας και δίνει χρήσιμες συμβουλές για το πώς διαχειριζόμαστε τηνενδοοικογενειακή βία

Σιάτιστα , η Αρχόντισσα της Δυτικής Μακεδονίας

Η Σιάτιστα είναι η έδρα του Δήμου Βοΐου. Είναι ορεινή πόλη, βρίσκεται σε υψόμετρο 920 μ., στις νότιες πλαγιές της κορυφής Βέλλια του Άσκιου (Σινιάτσικου) όρους, πάνω από την κοιλάδα του Αλιάκμονα και βρίσκεται στο δυτικό τμήμα του νομού Κοζάνης.

Πρόκειται για μία από τις πλέον γραφικές κωμοπόλεις του Νομού Κοζάνης.   Η ιστορία της πλούσια και ελκυστική. Με τα μοναδικά αρχοντικά να μαρτυρούν την ακμή και την προκοπή του 17ου και του 18ου όχι μόνο στην οικονομία αλλά και στην τέχνη, την καλαισθησία, τα γράμματα και τον πολιτισμό.

Αρχοντικά

Τα αρχοντικά της πόλης, κτισμένα σαν κάστρα, εντυπωσιάζουν με τον εσωτερικό τους διάκοσμο: ξυλόγλυπτα ταβάνια, πολύχρωμα τζάκια, εκπληκτικά βιτρό, όλα αληθινά έργα τέχνης.

Αναφέρουμε ενδεικτικά: Πούλκως, Μανούση, Μαλιόγκα, Τζώνου, Κανατσούλη και Νεραντζόπουλου (στα βιτρό, θα δείτε στίχους εμπνευσμένους από τον Όμηρο) και το αρχοντικό Δόλγκηρα, με πλούσιο λαογραφικό υλικό (αναστηλωμένο και επιπλωμένο, λειτουργεί υπό την ευθύνη του Μορφωτικού Πολιτιστικού Συλλόγου «Μαρκίδες Πούλιου»)  σε ταξιδεύει στο παρελθόν και την επισκέψιμη παραδοσιακή κατοικία των Τσιότσιου και Ντέρου.

Εκκλησίες

Στην Αγία Παρασκευή (1677) θα θαυμάσετε το επίχρυσο ξυλόγλυπτο τέμπλο και υπέροχες τοιχογραφίες, ενώ στο νάρθηκα του γυναικωνίτη θα δείτε ανάμεσα στους αγίους τις μορφές αρχαίων σοφών (Σόλων, Πλάτων, Θουκυδίδης, Πλούταρχος, Αριστοτέλης, Σίβυλλα κ.ά.) και αυτό μαρτυρά πολλά για το μορφωτικό επίπεδο των Σιατιστινών.

Θα δείτε ακόμα τις εκκλησίες του Αγίου Μηνά, του Προφήτη Ηλία, του Αγίου Γεωργίου, του Αγίου Νικάνορα, του Αγίου Χριστοφόρου και βέβαια τους δύο ενοριακούς ναούς Αγίου Νικολάου και Αγίου Δημητρίου με πανύψηλα καμπαναριά.

Στο Δ.Δ. Μικροκάστρου, σε απόσταση μόλις  δεσπόζει το Μοναστήρι της Παναγίας, πανέμορφο και με κατανυκτική ατμόσφαιρα.

Βιβλιοθήκη

Η «Μανούσεια» Βιβλιοθήκη φιλοξενεί σπάνιες εκδόσεις και χειρόγραφα από τον 16^ο αιώνα και εξής και στεγάζεται στο Πνευματικό Κέντρο της πόλης, δίπλα στο Δημαρχείο (εντυπωσιακά κτίρια, πιστά στη μακεδονίτικη ιδιαίτερη αρχιτεκτονική).

Μουσεία – Ιστορικά Κτίρια – Πολιτιστικά Κέντρα

Η Παλαιοντολογική Συλλογή Σιάτιστας στεγάζεται στο Ιστορικό Τραμπάντζειο Γυμνάσιο και αποτελείται από οστά θηλαστικών της πλειστόκαινης υποπεριόδου του Καινοζωικού αιώνα και από όστρακα ελασματοβραγχίων και γαστεροπόδων. Συγκροτήθηκε το 1906 από τον Καθηγητή του Τραμπαντζείου Γυμνασίου Αναστάσιο Δάνα με την ενεργό συμμετοχή των μαθητών του σχολείου.

Η Βοτανική Συλλογή φιλοξενείτε  επίσης στο Ιστορικό Τραμπάντζειο Γυμνάσιο. Περιλαμβάνει σπάνια είδη χλωρίδας του όρους Μπούρινος,  ένας βοτανικός πλούτος που συναντά κανείς μόνο στην Κοιλάδα του Μεσιού Νερού. Τη Συλλογή διαχειρίζεται ο Δήμος Βοΐου μαζί με τον Ορειβατικό Σύλλογο Σιάτιστας «Ο Μπούρινος».

Στο Εκκλησιαστικό Μουσείο, πλησίον της Ιεράς Μητροπόλεως,  ο επισκέπτης εξοικειώνεται με την εκκλησιαστική τέχνη και παράλληλα κατανοεί τη σχέση της Σιάτιστας με τα γνωστά κέντρα παραγωγής έργων τέχνης όπως η Καστοριά, τα Επτάνησα, η Βενετία.

Το Πολιτιστικό Κέντρο «Άρης και Λίλιαν Βουδούρη» αποτελεί ένα κόσμημα για τη Σιάτιστα και η λειτουργία του συμβάλλει στην πολιτιστική αναβάθμιση της ευρύτερης περιοχής της Βορειοδυτικής Μακεδονίας. Πρόκειται για ένα κτίριο πολλαπλών χρήσεων, κατάλληλο για συναυλίες, συνέδρια, θεατρικές παραστάσεις και άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις.

Επισκέψιμα κελάρια

Ο καθένας μπορεί να μπει στα επισκέψιμα παραδοσιακά κελάρια (κατώγια) που απλώνονται σε όλη την πόλη και να ξεναγηθεί στα μυστικά του Σιατιστινού κρασιού και να γνωρίσει το ξακουστό «ηλιαστό» κρασί που παράγονται με παραδοσιακό και βιολογικό τρόπο. Οι ίδιοι οι παραγωγοί θα αναλάβουν να τον μυήσουν σε όλα τα στάδια της παραγωγής, μια διαδικασία που παραμένει αναλλοίωτη στο πέρασμα των αιώνων. Στην πόλη βρίσκονται τρία μεγάλα οινοποίια.

Μια τεράστια αγορά σε γούνα και δέρμα

Με παράδοση εκατοντάδων χρόνων σε δέρμα και γούνα, η Σιάτιστα συνεχίζει και σήμερα να πρωτοπορεί στον τομέα των γουναρικών με τους εξαιρετικούς τεχνίτες της που είναι γνωστοί σε όλο τον κόσμο, αλλά και πρόθυμοι να εξηγήσουν στον επισκέπτη όλα τα στάδια της παραγωγής.

Παραδοσιακά Τοπικά Προϊόντα

Στο Δήμο Βοΐου παράγονται πλήθος αγροτικών προϊόντων, άριστης ποιότητας, όπως είναι τα: αρωματικά φυτά Βοΐου, φασόλια Σισανίου, φακές και γενικότερα όσπρια Βοΐου, σιτηρά, αλλά και τα ονομαστά προϊόντα που προκύπτουν μετά από κατάλληλη επεξεργασία όπως είναι: το ηλιαστό κρασί Σιάτιστας, το τυρί – φέτα Βοΐου, τα γλυκά κουταλιού, τα παραδοσιακά ποτά και άλλα. Στα καταστήματα της πόλης μπορεί κάποιος να προμηθευτεί τοπικά προϊόντα.

Η λαϊκή παράδοση είναι παρούσα όλο το χρόνο

Η Σιάτιστα είναι από τους τόπους της Ελλάδας που σε όλη τη διάρκεια του χρόνου ζωντανεύουν έθιμα με μακραίωνη ιστορία και τα οποία συναντώνται μόνον εδώ.

«Κλαδαριές»: Στις 23 Δεκεμβρίου η Σιάτιστα γιορτάζει τις Κλαδαριές. Μεγάλες φωτιές ανάβουν σε όλη την πόλη και δημιουργούν ένα μοναδικό θέαμα για Σιατιστινούς και επισκέπτες, με τη συνοδεία παραδοσιακών σκοπών από ορχήστρες με χάλκινα, Σιατιστινό κρασί και πλούσιους μεζέδες.

«Μπουμπουσιάρια»: Το διήμερο 5 και 6 Ιανουαρίου η Σιάτιστα κατακλύζεται από μεταμφιεσμένους. Την παραμονή των Φώτων οι πλατείες και οι δρόμοι γεμίζουν μασκαράδες και ορχήστρες με χάλκινα, ενώ ανήμερα της μεγάλης γιορτής πραγματοποιείται η μεγάλη παρέλαση αρμάτων και μεταμφιεσμένων. Παράλληλα τα καταστήματα της πόλης έλκουν ντόπιους και επισκέπτες στους ρυθμούς του γλεντιού.

Δεκαπενταύγουστος: Το έθιμο των καβαλάρηδων προσκυνητών της Παναγιάς συγκεντρώνει κάθε χρόνο πάρα πολλούς επισκέπτες. Έχει τις ρίζες του στα χρόνια της τουρκοκρατίας, όταν η γιορτή της Παναγίας έδινε την ευκαιρία στους σκλαβωμένους κατοίκους της περιοχής να ζήσουν μια μέρα ελευθερίας, καθώς άγραφο προνόμιο είχε φαίνεται δοθεί από τους Τούρκους.  

Σήμερα το έθιμο διατηρείται αναλλοίωτο από τη φθορά του χρόνου και αναβιώνει κάθε χρόνο με τον ίδιο ζήλο, το ίδιο κέφι, την ίδια πίστη στην παράδοση. Το τετραήμερο 12, 13, 14 και 15 Αυγούστου οι Σιάτιστα δονείται στους ήχους παραδοσιακών ακουσμάτων, ξέφρενου γλεντιού, ενώ οι παρέες των καβαλαρήδων διασχίζουν έφιπποι τον κεντρικό δρόμο της πόλης , προσφέροντας ένα μοναδικό θέαμα στους επισκέπτες και κατοίκους της περιοχής.

Πάνω στα καταστόλιστα άλογά τους, οι Σιατιστινοί το πρωί της 15^ης Αυγούστου πηγαίνουν για προσκύνημα στο Μοναστήρι της Παναγιάς, στο Μικρόκαστρο. Επιστρέφουν το μεσημέρι και τους υποδέχεται όλος ο κόσμος καθώς παρελαύνουν. Ακολουθεί γλέντι και χορός σε πλατείες, καταστήματα ή σπίτια μέχρι το πρωί.

                                                                                                                                                                                                                                                                               Διαμονή, Φαγητό, Διασκέδαση

Στη Σιάτιστα λειτουργούν πολλά ξενοδοχεία, παραδοσιακοί ξενώνες, ταβέρνες, καθώς και χώροι εστίασης και διασκέδασης, που με τις άψογες υπηρεσίες τους θα μετατρέψουν την διαμονή σας σε μία μοναδική εμπειρία. 

Υπάρχουν τρία σύγχρονα ξενοδοχεία που μπορούν να καλύψουν κάθε γούστο και παρέχουν όλες τις ανέσεις «Αρχοντικό», «Ιβερίς», «Σιάτιστα» και δύο παραδοσιακοί ξενώνες το «Σιατιστινό αρχονταρίκι» και τον «ξενώνα Μπεΐνη».

Εξορμήσεις

Η Σιάτιστα σήμερα μπορεί να δώσει τα πάντα στον επισκέπτη που θα θελήσει να τη γνωρίσει και να την εξερευνήσει ή και να τη χρησιμοποιήσει ως βάση για εξορμήσεις σε Καστοριά, Φλώρινα και Γρεβενά (που απέχουν από 15 ως 35 λεπτά).

Φυσικό Περιβάλλον

Ο Μπούρινος: το πανέμορφο βουνό της Δυτικής Μακεδονίας

Ένα από τα ωραιότερα βουνά της Ελλάδας, ο Βούρινος (ή αλλιώς Μπούρινος), με τη μοναδική βιοποικιλότητα, τα πλούσια δάση και την περίφημη κοιλάδα του Μεσιού (Μεσιανού) Νερού, συναρπάζει τον κάθε επισκέπτη και του προσφέρει μία εξαιρετική εμπειρία γνωριμίας με το θησαυρό της φύσης.

Το όρος Μπούρινος αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς βιότοπους της Ελλάδας, προστατεύει και διατηρεί σπάνια και μοναδική χλωρίδα και πανίδα και συγκεντρώνει το ενδιαφέρον πολλών ειδικών επιστημόνων από ολόκληρο τον κόσμο για έρευνα και μελέτη του φυσικού του περιβάλλοντος και της ιδιαίτερης γεωλογικής του σύνθεσης.

Λόγω της μεγάλης οικολογικής του αξίας, ο Μπούρινος, έχει ενταχθεί, με στόχο την προστασία του, στο Ευρωπαϊκό Οικολογικό Δίκτυο Ειδικών Ζωνών Διατήρησης «NATURA 2000”.

Ο Μπούρινος ή Βούρινος είναι ένα από τα σπουδαιότερα βουνά της Δυτ. Μακεδονίας. Είναι ένας μικρός σε έκταση ορεινός όγκος, νοτιοδυτικά της Κοζάνης ο οποίος αποτελεί το τελευταίο τμήμα μιας οροσειράς που περιλαμβάνει τον Βαρνούντα, το Βίτσι, το Άσκιο (Σινιάτσικο) και τα Βέλια. Ο Μπούρινος σχηματίζεται από δυο κορυφογραμμές. Ανάμεσα στις δυο κορυφογραμμές του βουνού, σχηματίζεται ένα βύθισμα που στο βορειότερο τμήμα έχει τη μορφή κοιλάδας. Η κοιλάδα αυτή ονομάζεται Τσερβαίνα η οποία πλαταίνει νοτιότερα και παίρνει το σχήμα οροπεδίου με το όνομα  Κόκκινα Χώματα.

Πληροφορίες για τον επισκέπτη:

Τα περίπτερα πληροφόρησης της Δημοτικής Επιχείρησης ΔΗ.Κ.Ε.ΒΟ.  βρίσκονται το ένα στην είσοδο της πόλης και το άλλο στην Πλατεία Χώρας, απ’ όπου ο κάθε ενδιαφερόμενος επισκέπτης μπορεί  να ζητήσει ενημερωτικό υλικό και βέβαια να ξεναγηθεί στα επισκέψιμα σημεία της  Σιάτιστας (τηλ. 24650 22254).

·         Απόσταση  από μεγάλες πόλεις

Από Κοζάνη, έδρα του Νομού Κοζάνης 28χλμ ΝΔ , 20 λεπτά οδικώς

Από Γρεβενά, 29 χλμ, 20 λεπτά  οδικώς

Από Καστοριά, 54 χλμ. 30 λεπτά οδικώς

Από Θεσσαλονίκη 145χλμ, 1 ώρα και 30 λεπτά οδικώς

Από Αθήνα 500χλμ, 5 ώρες και 30 λεπτά οδικώς

·         Πρόσβαση

1. Μέσω ΚΤΕΛ.

2. Με αεροπλάνο. Στην περιοχή υπάρχουν 2 αεροδρόμια, ένα στην Κοζάνη και ένα στο Άργος Ορεστικό Ν. Καστοριάς.  

3. Οδικώς, μέσω Εγνατίας Οδού.

Η πρόσβαση στη Σιάτιστα είναι εξαιρετικά εύκολη. Η απόσταση από την Εγνατία Οδό είναι μόλις 4 χλμ από τον κόμβο στην περιοχή Μπάρας.

  

Το Βόιο δεν είναι απλώς ένας τόπος, είναι αίσθηση ζωής και ιστορίας.
 Είναι καθημερινότητα, εικόνες, πολιτισμός και ιστορίες. Είναι ένα περιβάλλον ανεξερεύνητο ακόμα και για τους «βετεράνους» ταξιδιώτες. 

Για τη μητέρα ....

Σε σένα  που είσαι πάντα δίπλα μας, με τον δικό σου μοναδικό τρόπο, είτε είσαι κοντά μας, είτε μακριά, αφιερώνουμε αυτή τη μέρα. Παρ’  ότι εσένα πρέπει να σε τιμούμε κάθε μέρα, κάθε στιγμή.

Στον πιο δύσκολο ρόλο της ζωής σου, εισπράττεις με τον δικό σου τρόπο το χειροκρότημά σου.  Μάνα. Ανεκτίμητο δώρο η μητρότητα. Το πιο ακριβό. Να αισθάνεσαι τυχερή που η ζωή σου πρόσφερε αυτό το δώρο τόσο απλόχερα, να αισθάνεσαι απέραντη ευγνωμοσύνη, να τιμάς αυτόν τον ρόλο και να τον απολαμβάνεις.

Και σε σένα μητέρα, που δεν γέννησες αλλά μεγαλώνεις ένα παιδί, με κόπο, θυσίες και αγάπη, κι ας μην βγήκε από τα σπλάχνα σου. Είσαι κι εσύ μία ηρωίδα, είσαι κι εσύ μάνα, γιατί με δύναμη ψυχής, δίνεις όλη σου την αγάπη να φροντίσεις και να μεγαλώσεις ένα παιδί σαν να είναι κομμάτι του εαυτού σου.

Για σένα γλυκιά μας μανούλα ένα σ’ αγαπώ μέσα από τη καρδιά μας. Χρόνια σου πολλά.

Αφιέρωμα για τη γιορτή της μητέρας από το Τμήμα Δημοσιογραφίας τους Δημοσίου ΙΕΚ Κοζάνης

Επιστροφή στην κανονικότητα ή σε μία νέα τάξη πραγμάτων;

Επιστροφή στην κανονικότητα λοιπόν. Μία κανονικότητα τελείως διαφορετική από πριν. Ο κόσμος άλλαξε και θα συνεχίσει να αλλάζει μέχρι να προσαρμοστεί στη νέα τάξη πραγμάτων . Αυτήν που επιβάλλουν οι νέες κοινωνικοοικονομικές καταστάσεις και τα νέα μοντέλα εργασίας.

Ναι, ο κόσμος άλλαξε. Μόνο που ο κόσμος είχε αρχίσει να αλλάζει εδώ και καιρό , αλλά οι άνθρωποι απορροφημένοι στην καθημερινότητά τους δεν παρατηρούσαν τις αλλαγές. Αλλαγές που επέφεραν οι νέες συνθήκες ζωής, η τεχνολογική επανάσταση και η παγκοσμιοποίηση τα τελευταία χρόνια.

 Φοβηθήκαμε τον εγκλεισμό στο σπίτι και την απομάκρυνση από ανθρώπους και πράγματα που αγαπάμε και μας αρέσουν. Όμως, πριν τον εγκλεισμό τι κάναμε; Ήμασταν δίπλα κι ήταν σαν να είμασταν μακριά. Προσηλωμένοι στις κινητές συσκευές, αγνοούσαμε τον διπλανό μας , τον περαστικό, την οικογένειά μας, τους φίλους μας. Επιλέγαμε το μήνυμα από την προσωπική επαφή, αντικαταστήσαμε το τηλέφωνο με ηλεκτρονικές κάρτες  για να στείλουμε τις ευχές μας. Προτιμούσαμε να περάσουμε τον ελεύθερο χρόνο μας σε μια καφετέρια αντί να απολαύσουμε τη φύση. Αντικαταστήσαμε τον περίπατο με το σερφάρισμα στο διαδίκτυο και γκρινιάζαμε για τη δουλειά , για το σχολείο, για τις υποχρεώσεις. Κι όταν ήρθε η ώρα κι όλα πάγωσαν , τότε άρχισαν να μας λείπουν. Μακριά από τους ανθρώπους μας είμασταν εδώ και πολύ καιρό, αλλά δεν το είχαμε αντιληφθεί. Αντικαταστήσαμε την κοινωνική ζωή με τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης, τη βόλτα στην αγορά με τα e-shop και επιλέγαμε να κάνουμε τα πάντα από το σπίτι για δική μας ευκολία. Κι όταν μας το επέβαλαν για την ασφάλειά μας, τότε άρχισε να μας ενοχλεί.

Είδες πόσο παράξενοι είναι οι άνθρωποι τελικά;

Ενοχλούνται  που τους επιβάλλουν να φοράνε μάσκα. Ίσως και να μην έχουν άδικο. Όμως αυτή η μάσκα είναι ακίνδυνη. Το μόνο που μπορεί να κρύψει είναι το γυαλιστερό κραγιόν  και το ατημέλητο μούσι. Οι αόρατες μάσκες των ανθρώπων είναι πιο επικίνδυνες. Αυτές τόσο καιρό γιατί δεν  ενοχλούσαν κανέναν; Μάσκες που έκρυβαν φόβους, επιθυμίες, όνειρα. Ποτέ κανείς δεν κοίταξε πίσω από αυτές τις μάσκες να δει το αληθινό πρόσωπο των ανθρώπων.

Οι άνθρωποι πεθαίνουν από πολλές αιτίες. Καθημερινά το νήμα της ζωής κόβεται για νέους και γέρους, όμως η ζωή συνεχίζεται. Πόσα θύματα έχουμε θρηνήσει από τροχαία ατυχήματα; Αμέτρητα. Τι κάναμε γι’ αυτό; Τίποτα. Πόσοι νέοι πεθαίνουν καθημερινά από ναρκωτικά, aids και άλλα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα; Χιλιάδες. Τι κάναμε γι’ αυτό; Τίποτα. Πόσοι ηλικιωμένοι πεθαίνουν καθημερινά γιατί δεν έχουν κανέναν να τους φροντίσει και γιατί δεν υπάρχει θέση γι’ αυτούς στα νοσοκομεία; Πολλοί. Η χαοτική κατάσταση στα δημόσια νοσηλευτικά ιδρύματα δεν είναι καινούριο φαινόμενο. Όμως τώρα φάνηκε η ανησυχία μας πιο έντονα. Τώρα, που η απειλή μιας νέας, ανεξερεύνητης νόσου έδειξε ότι αυτό που νοσεί πραγματικά είναι το δημόσιο σύστημα υγείας, που εδώ και χρόνια είχε διαλυθεί και γινόταν αντικείμενο πειραματισμού από τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Όπως και το δημόσιο σύστημα παιδείας. Συνεχείς αλλαγές σε εκπαιδευτικά βιβλία και στις διαδικασίες εξετάσεων και εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση  δημιουργούσαν σύγχυση σε εκπαιδευτικούς, γονείς και μαθητές και το μέλλον των νέων παιζόταν κορώνα γράμματα, κατά πως βόλευε κάθε φορά.

Οι άνθρωποι φοβήθηκαν μήπως μολυνθεί το σώμα τους από το νέο μικρόβιο, όμως τόσο καιρό γιατί δεν φοβήθηκαν όλα όσα μόλυναν την ψυχή τους; Αλυσοδεμένοι μέσα στην κοινωνία, οι άνθρωποι  υποτίθεται ότι ζούσαν ελεύθεροι. Καθοδηγούμενοι από πολιτικά κίνητρα, ιδέες και αντιλήψεις, στερεότυπα και προκαταλήψεις, είχαν χάσει τον εαυτό τους. Ξέχασαν τι πραγματικά ήθελαν κι έκαναν αυτό που επέβαλε η κοινωνική τους τάξη και η οικονομική τους κατάσταση. Παιχνίδια εξουσίας και κυνήγι πλούτου από τη μία, φτώχεια και εκμετάλλευση από την άλλη. Ανισότητα σε όλα τα επίπεδα, σε μία εποχή κατά τα άλλα προοδευτική και εξελιγμένη, με τη βία να αποτελεί ακόμη μελανό σημείο της κοινωνίας μας. Βία παντού, μέσα στο σπίτι, στο σχολείο, στα γήπεδα . Κι έπειτα μιλάμε για ισότητα και δικαιοσύνη. Πόσο δίκαιη είναι άραγε η κοινωνία μας σήμερα ; Ποια ισότητα εξυμνούμε όταν καθημερινά καταγράφονται περιστατικά βίας και σεξουαλικής κακοποίησης;

Οι άνθρωποι σήμερα δεν ξέρουν τι θέλουν. Φοβούνται τη μοναξιά και πνίγονται στη συντροφικότητα.

Παγιδευμένοι σε σχέσεις που προσφέρουν οικονομική και κοινωνική ασφάλεια, είναι δυστυχισμένοι κι αναζητούν συντροφιά μέσα στον νέο ηλεκτρονικό κόσμο, κρυμμένοι πίσω από ψεύτικα προφίλ και ψεύτικες φωτογραφίες.

Τα παιδιά μαθαίνουν από μικρά να χρησιμοποιούν την τεχνολογία γιατί θα τους είναι απαραίτητο για το μέλλον. Μήπως όμως πρέπει πρώτα να μάθουν τις αρετές τις ζωής; Μήπως πρώτα πρέπει να μάθουν να πιστεύουν στον εαυτό τους και τις δυνάμεις τους, να βάζουν στόχους και να έχουν όνειρα και μετά να χρησιμοποιούν το τάμπλετ και το κινητό τηλέφωνο;

Αυτή είναι η κανονικότητά  μας και σ’ αυτήν θα επιστρέψουμε αργά ή γρήγορα. Το πόσο θα έχουμε αλλάξει ως άνθρωποι και ως κοινωνία θα το δείξει ο καιρός.

Δημοσιευμένο το Togethermag

Ο Μάης ....ποιήματα

Κωστής Παλαμάς, Μπήκε ο Μάης

“Και τώρα μπήκε ο Μάης ο μήνας μπήκε

με την Πρωτομαγιά του,

τη χαροκόπα θυγατέρα,

και να στ’ απλόχωρο λιβάδι,

στ’ ολόχλωρο, στ’ ολανθισμένο,

μεθάει και σκούζει και φρενιάζει

της γυφτουριάς το πανηγύρι,

το πανηγύρι της Κακάβας.

Κ’ η ρεματιά που το χωρίζει

το ένα τ’ απλόχωρο λιβάδι

σε δυο αδερφάκια λιβαδάκια,

βλέπει απ’ το μια της άκρη, βλέπει

κι από την άκρη της  την άλλη,

σε μια τριγύρω νερομάννα,

γιορτή παράξενη μεγάλη

το χρόνο μια φορά,

στο έμπα του Μάη του μήνα,

στ’ άνθια του Μάη και τη χαρά.”

(Κ. Παλαμάς, «Το πανηγύρι της Κακάβας» από το «Δωδεκάλογο του γύφτου»)

Οδυσσέας Ελύτης, Η Πρωτομαγιά

Πιάνω την άνοιξη με προσοχή και την ανοίγω:

Με χτυπάει μια ζέστη αραχνοΰφαντη

ένα μπλε που μυρίζει ανάσα πεταλούδας

οι αστερισμοί της μαργαρίτας όλοι αλλά

και μαζί πολλά σερνόμενα ή πετούμενα

ζουζούνια, φίδια, σαύρες, κάμπιες και άλλα

τέρατα παρδαλά με κεραίες συρμάτινες

λέπια χρυσά λαμέ και πούλιες κόκκινες

 Θα ‘λεγες, έτοιμα όλα τους να παν

στο χορό των μεταμφιεσμένων του Άδη.”

(Ο. Ελύτης, Ημερολόγιο ενός αθέατου Απρίλη, Ίκαρος)

“Του Μαΐου ροδοφαίνεται η μέρα
που ωραιότερη φύση ξυπνάει
και την κάνουν λαμπρά και γελάει
πρασινάδες, αχτίδες, νερά.
Άνθη κι άνθη βαστούνε στο χέρι
παιδιά κι άντρες, γυναίκες και γέροι
ασπροεντύματα, γέλια και κρότοι,
όλοι οι δρόμοι γιομάτοι χαρά.
Ναi, χαρείτε του χρόνου τη νιότη,
άνδρες, γέροι, γυναίκες παιδιά.”

(Διονύσιος Σολωμός)

Διαβάστε περισσότερα: Ο Μάιος στην Νεοελληνική Ποίηση