Πότε θα δούμε άσπρη μέρα;

 

Το φετινό χειμώνα είδαμε αρκετές άσπρες μέρες. Βαρυχειμωνιά ακόμη, παρ’ ότι ημερολογιακά βρισκόμαστε στην Άνοιξη. Όσο κι αν μας ταλαιπωρεί το χιόνι στις μετακινήσεις μας, είναι όμορφο.  Αυτή η ταλαιπωρία ίσως είναι η λιγότερο ανώδυνη φέτος, μπροστά στα σοβαρά προβλήματα διαβίωσης που αντιμετωπίζει η μέση οικογένεια.

Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι το να έχεις ζέστη και ρεύμα στο σπίτι σου σήμερα θα ήταν πολυτέλεια. Όπως πολυτέλεια είναι το να έχεις σπίτι και αυτοκίνητο δικό σου, πολυτέλεια είναι να έχεις την υγεία σου και το ψυγείο σου γεμάτο.

Φταίνε οι κυβερνήσεις. Όχι μόνο αυτές όμως. Φταίνε κι οι υπόλοιποι που ανέχονται και δεν αντιδρούν. Χειρότεροι από τους εκάστοτε ανίκανους ηγέτες είναι οι παθητικοί δέκτες των αποφάσεων. Κανείς δεν μιλά, κανείς δεν αντιστέκεται, παρά μόνο αρκείται στο πληκτρολόγιό του και περιμένει την ώρα των εκλογών. Μέχρι τότε δεν κινείται φύλλο. Φιλολογίες, φωτογραφίες στα κοινοβουλευτικά έδρανα και τα πολυτελή γραφεία των υπουργείων, τοποθετήσεις, δηλώσεις συμπαράστασης στον ανθρώπινο πόνο και μετά τριήμερο στην Αράχωβα για χαλάρωση.

Κάθε αντίδραση θεωρείται γκρίνια , έχει πολιτικό κόστος και σε κάνει δακτυλοδεικτούμενο, ως αντιδραστικό στοιχείο της κοινωνίας. Ποιας κοινωνίας όμως; Αυτής που τραγουδά για ναρκωτικά, πόρνες, όπλα και βία, αυτής που το νταηλίκι θεωρείται μόδα, αυτής που θέλει τη γυναίκα αψεγάδιαστη barbie, αυτής που θέλει τον άντρα αδίστακτο κυνηγό σάρκας, αυτής που ενισχύει την ημιμάθεια και την αμάθεια, αυτής που η ανθρωπιά θεωρείται αδυναμία και το φιλότιμο σε σκοτώνει, αυτής που καταπίνει αμάσητη κάθε πληροφορία που πετιέται και επιδίδεται στο τρολάρισμα των πάντων γιατί το γέλιο λένε δίνει ζωή; Η ζωή όμως θέλει αξιοπρέπεια, κι αυτή κινδυνεύει από τη δίνη της σύγχρονης εποχής.

Στην προσπάθειά μας να γίνουμε μία σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα καταντήσαμε μία φθηνή απομίμηση ενός κράτους που ασχολείται με πολιτικά χρώματα και ελπίζει σε επιδόματα για να ζήσει.

Προς το παρόν ας αρκεστούμε στις άσπρες μέρες του καιρού, γιατί η υπόλοιπη μαυρίλα που μας περιβάλλει δύσκολα θα φύγει αν δεν αλλάξει ο τρόπος σκέψης και αντίληψης των πραγμάτων.

 

Παραγράφοντας...

 

Άλλη μια αναμονή και θα περάσει κι αυτό. Συνεχώς το ακούμε τελευταία. Περιμένουμε να τελειώσει η λεγόμενη πανδημία, να φτιάξει ο καιρός, να στρώσουν τα πράγματα όπως λένε, και τα νεύρα μας σε κρίσιμη κατάσταση. Περνούν οι μέρες περιμένοντας το αύριο που θα είναι καλύτερο κι αποδεικνύεται χειρότερο τελικά. Πως να μην είναι όμως αν δεν το σχεδιάσεις και τα αφήνεις όλα στην τύχη; Απ΄ ότι έμαθα κουράστηκε κι αυτή. Όταν οι άνθρωποι αποχωριστούν το κινητό τους τότε θα τους χτυπήσω την πόρτα, είπε... Για την ώρα χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο για να κάνουμε tik tok  για το στόρυ.

 Ξεκινά η περίοδος της Σαρακοστής και θα πήξουμε στους χαλβάδες, με αμύγδαλο, κακάο, ρόδι, σύκα και διάφορα φρουφρου. Ας είναι… Από τους άλλους τους χαλβάδες, αυτούς με τα δύο πόδια, μπουχτίσαμε, δεν τρώγονται με τίποτα πια.

Περίοδος νηστείας λένε, από αυτήν που δεν κάνει να φας κρέας, λάδι και γάλα κλπ, αλλά μπορείς να τρως γαρίδες, αστακούς, μία τάβλα ψωμί και ένα ταψί μπακλαβά. Απαγορεύονται οι απολαύσεις αλλά επιτρέπεται το κουτσομπολιό, αρκεί να είναι καλοπροαίρετο, γίνεται;…. Καλή ερώτηση. Εγώ ήξερα πως πρέπει να προσέχεις όχι μόνο τι βάζεις στο στόμα αλλά και τι βγάζεις, μη σου πω κυρίως το δεύτερο. Γιατί απ΄ότι βλέπω τρώμε λάδι, ελιές και ψωμί, βγάζουμε ένα τσουνάμι κακίας για τον διπλανό, αλλά ρίχνουμε και μια εξομολόγηση μετά κι όλα μέλι γάλα. Κι από σεξ, το ευλογημένο, το γνωστό, χωρίς να αλλάζεις πλευρό γιατί δεν κάνει.

Κατά τα άλλα είμαστε καλοί χριστιανοί, από μπροστά όμως. Από πίσω η σκατοψυχιά καλά κρατεί. Η εικόνα μετράει βλέπεις, αυτή προσελκύει τα λαικς και τα χειροκροτήματα. Βάλε και μια φωτογραφία δίπλα από το καντήλι κι είσαι εντάξει, κι ας ρίχνεις καντήλια, ας χτυπάς, ας σκοτώνεις, ας λες ψέματα, ας πατάς επί πτωμάτων, δεν πειράζει , είναι η κακιά η ώρα.

Περπατώντας στους δρόμους διαπίστωσα ότι έχω καιρό να δω μάσκες κάτω, ή δεν τις φοράμε πια ή γίναμε ευσυνείδητοι και τις ρίχνουμε στον κάδο. Για την ώρα απολαμβάνω τις κανονικές μάσκες, τις αποκριάτικες , είναι η εποχή τους.

Μην ξεχνάμε ότι πλησιάζει η ώρα να πετάξουμε και τον χαρταετό, τον κανονικό, γιατί τον άλλο κάποιοι τον πετάνε μονίμως….

Καλό τριήμερο και συγχωρεμένα αυτά που μπορείτε, γιατί κάποια δεν συγχωρούνται με τίποτα!