Η γενιά των voucher

 

Προσπαθώ να θυμηθώ την εποχή που η καθημερινότητά μας δεν ήταν εξαρτημένη από επιδόματα και vouchers, που οι καλοκαιρινές διακοπές ήταν δεδομένες και προγραμματίζονταν πριν καν ξεκινήσει το καλοκαίρι. Τότε που η μετάβαση σε έναν προορισμό δεν κόστιζε όσο δύο μηνιάτικα και το φαγητό δεν χρεώνονταν σαν χρυσάφι.

Ανάλογα με τις δυνατότητες της κάθε οικογένειας, οι διακοπές ήταν η επιβράβευση της χρονιάς, ο ξέγνοιαστος χρόνος μακριά από τη φασαρία της πόλης, δίπλα στη θάλασσα , να σε νανουρίζει ο ήχος των κυμάτων και να σε δροσίζει η αύρα της θάλασσας.

Ποιος να το φανταζόταν ότι θα έφτανε η εποχή που οι διακοπές θα αποτελούσαν πολυτέλεια. Έτσι ακριβώς, γιατί σαν πολυτέλεια κοστίζουν κι ας μην παρέχουν πάντα τις καλύτερες προϋποθέσεις. Ακόμη και στον πιο κοντινό προορισμό οι οικονομίες της χρονιάς δεν αρκούν να σου προσφέρουν λίγες μέρες στον ήλιο. Αν υπάρχουν οικονομίες βέβαια. Πέρασε ένας χειμώνας όπου το ρεύμα και η θέρμανση πληρώθηκε σαν χρυσάφι. Κάποτε ξεχνούσαμε το φως αναμμένο  ή το αφήναμε επίτηδες για να μην μπουν κλέφτες. Η μέση οικογένεια είναι εξουθενωμένη από τα έξοδα της χρονιάς που πέρασε και ο χειμώνας που θα ρθει δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για αποδράσεις.

Τα ταξιδιωτικά πακέτα των τουριστικών πρακτορείων αποτελούν μία λύση για πολλούς που δεν θέλουν να στερηθούν τις διακοπές τους και λαχταρούν να επισκεφθούν το αγαπημένο τους νησί ή μία παραλία. Διαφορετικά, οι μονοήμερες αποδράσεις και οι πισίνες προσφέρουν μία ανάσα δροσιάς.

Μία νέα γενιά μεγαλώνει με αβεβαιότητα, τι να σπουδάσει, που θα εργαστεί, να φύγει στο εξωτερικό ή να μείνει στη χώρα της, πως θα κάνει οικογένεια, πως θα ζήσει ανεξάρτητη, μήπως να παραμείνει στο πατρικό της, τι επιδόματα δικαιούται, τι να στερηθεί και τι να απολαύσει. Όσοι νέοι δεν έχουν την τύχη να προέρχονται από ευκατάστατες οικογένειες θα οδηγηθούν σε δύο ή τρεις εργασίες, με μαύρη εργασία ή part time απασχόληση για να συμπληρώσουν το εισόδημά τους, να πληρώσουν το ενοίκιο κι αν περισσέψει να βγουν για ένα ποτό και να πάρουν ένα καινούριο ρούχο. Άλλοι μετράνε τις δεκάρες κι άλλοι τις μέρες που θα έρθει το καινούριο iphone.  Ένα κοινωνικό χάσμα που ολοένα και μεγαλώνει κι αναρωτιέμαι που θα φτάσει κι αν θα μπορέσει κάποιος να το σταματήσει μέσα στη δίνη της εποχής που ευνοεί τις ανισότητες. Κάθε είδους. Για την ώρα ας βολευτούμε με το gov.gr κι ότι μας παρέχει…

Καλώς ήρθες Αύγουστε!

 

Κάποιοι ψάχνουν λόγο να γκρινιάζουν, ενώ το καλοκαίρι ξετυλίγεται. Τους ενοχλεί η ζέστη, ψάχνουν τρόπο να δροσιστούν, αφού δεν μπορούν να βρεθούν δίπλα στη θάλασσα. Τους ενοχλούν όμως και τα καλοκαιρινά μπουρίνια. Πάλι βρέχει… Τους ενοχλούν οι μύγες, τα κουνούπια, ο ιδρώτας που κυλά πάνω τους, φτύνουν τα ενοχλητικά κουκούτσια από το καρπούζι και διαμαρτύρονται για τη φασαρία του πλήθους.

Κι υπάρχουν κι αυτοί που απλά περιμένουν τον Αύγουστο. Τον ευλογημένο μήνα, της Παναγιάς. Τον μήνα που μας χαρίζει την πιο όμορφη πανσέληνο, να σιγοτραγουδήσουν αργά και να φωτογραφήσουν το ολόγιομο φεγγάρι. Πες τους ρομαντικούς, πες τους ονειροπόλους, είναι κι αυτοί άνθρωποι με ένα σωρό έγνοιες, κι όμως δεν γκρινιάζουν απλά αναζητούν τα όμορφα πράγματα μέσα στην ασχήμια αυτού του κόσμου. Εκτιμούν αυτά που τους χαρίζει η ζωή απλόχερα κάθε μέρα, κι απλά προσμένουν για το καλύτερο, όπως όλοι μας.

Γι’ αυτόν έχουν γραφτεί τραγούδια, στίχοι και μελωδίες . Τον μήνα που σηματοδοτεί τη λήξη του καλοκαιριού, τον Αύγουστο. Γεμάτος χαρές και πανηγύρια, ταξίδια και συναντήσεις, ηλιοβασιλέματα γεμάτα χρώματα και βραδινά αεράκια που χαϊδεύουν απαλά τις αισθήσεις.

Αυτός που θέλει να γκρινιάζει θα βρει λόγο κι αφορμή κι αυτός που θέλει να χαμογελάει επίσης. Εγώ απλά υποκλίνομαι  σ’ αυτούς τους πεισματάρηδες που παλεύουν για τη ζωή τους γιατί απλά δε χορταίνουν να ζουν τον Αύγουστο, θέλουν κι άλλα καλοκαίρια, με ζέστη, με μπόρες, με ενοχλητικά έντομα και καρπούζια γεμάτα κουκούτσια.

Γιατί η ζωή δεν είναι εύκολη αλλά είναι γλυκιά σαν καλοκαιρινό φρούτο, κι όσα καλοκαίρια κι αν ζήσεις θες κι άλλα. Στη στεριά ή στη θάλασσα , δεν έχει σημασία.

Μακριά από τη μιζέρια λοιπόν…

Καλώς ήρθες Αύγουστε!