Αυτοί που φεύγουν κι αυτοί που μένουν

Κάθε άνθρωπος έχει τη δική του ιστορία. Στιγμές ζωής που θυμίζουν πρόσωπα και καταστάσεις,  γραμμένες στο δικό του τεφτέρι. Χαρές και λύπες που κουβαλά μέσα του σαν ανεκτίμητο θησαυρό. Στιγμές που τα μάτια του γέμισαν δάκρυα χαράς κι άλλες λύπης. Στιγμές που ένιωσε ότι δεν είναι μόνος κι άλλες που η μοναξιά έγινε ο χειρότερός του εχθρός. Στιγμές που γέλασε με την ψυχή του,  που πληγώθηκε και ξεριζώθηκε η καρδιά του, που πόνεσε, προδόθηκε και κυριεύτηκε από μίσος και οργή . Στιγμές που ερωτεύτηκε και δόθηκε ολοκληρωτικά, που ένιωσε τη μαγεία της αγάπης στη ζωή του κι άλλες που λύγισε από την  ψευτιά και την αθλιότητα των ανθρώπων. Στιγμές που πέτυχε τους στόχους του κι ένιωσε περήφανος κι άλλες που απογοητεύτηκε κι έφτασε ένα βήμα πριν τα παρατήσει. Οικογένεια, φίλοι, σύντροφοι, άνθρωποι της καθημερινής συναναστροφής, ο καθένας έχει τον δικό του ρόλο στη ζωή μας. Κάποιοι ρόλοι τελειώνουν γρήγορα, σχεδόν μόλις ανοίξει η αυλαία, κι άλλοι πρωταγωνιστούν μέχρι το τέλος και δίνουν μάχη να κρατηθούν στη σκηνή.

Άνθρωποι φεύγουν από τη ζωή μας για πολλούς λόγους. Άλλους τους απομακρύνει ο θάνατος κι άλλους η ίδια η ζωή. Αυτή η φυγή ποτέ δεν είναι ανώδυνη. Χαράσσεται στη μνήμη και μένει εκεί μαζί με τις αναμνήσεις. Άνθρωποι δικοί μας που δεν είναι πλέον στη ζωή μας και μας λείπουν. Άνθρωποι που έφυγαν και δεν θα επιστρέψουν κι άλλοι που η απουσία τους μετατράπηκε σε λύτρωση . Κάποιοι βιάστηκαν να φύγουν κι άλλοι έμειναν πολύ και άφησαν πληγές που δεν γιατρεύονται εύκολα. Βλέπεις ο χρόνος δεν γυρνά πίσω, οι στιγμές περνούν και δεν ξανάρχονται , μαζί με αυτές και τα χαμένα χρόνια.

Έτσι είναι η ζωή. Άνθρωποι, ρόλοι, καταστάσεις, ανάμεικτα συναισθήματα εναλλάσσονται κι ανατρέπουν κάθε σχέδιο, κάθε σκέψη. Αυτά που θες ίσως δεν τα αποκτήσεις ποτέ κι αυτά που δεν περίμενες ποτέ ότι θα μπορούσες να είχες, έρχονται μόνα τους, σαν δώρο.

Πρέπει να ξεχωρίσεις ποιοι είναι οι περαστικοί και ποιοι θέλουν να μείνουν, έστω και με διαφορετικό τρόπο από αυτόν που θέλεις. Δεν είναι όλος ο κόσμος σκληρός και αναίσθητος, κι αυτό είναι μία ελπίδα στη ζωή του καθενός. Μέσα στο πλήθος υπάρχουν άνθρωποι που ξέρουν να φέρονται , να εκτιμούν, να αγαπούν και να είναι εκεί όταν τους χρειάζεσαι. Επειδή το θέλουν κι όχι γιατί έχουν να κερδίσουν κάτι από αυτό.

Αν κουράστηκες από τα σημάδια που σου αφήνουν οι περαστικοί, κλείσε την πόρτα και μην αφήνεις άλλους να περάσουν. Κράτα αυτούς που αξίζουν και ψάξε αυτούς που χρειάζεσαι.

Κυρίως, όμως, πρόσεχε τον εαυτό σου. Αυτόν θα τον έχεις μέχρι το τέλος. Αυτός θα κλείσει την αυλαία και θα εισπράξει το χειροκρότημα. Πρόσεχε εσένα και ζήσε .

Δημοσιευμένο στην εφημερίδα ΗΧΩ Φλώρινας