Κοινωνία σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης

Κάπου αρχίσαμε να χάνουμε τον προσανατολισμό μας. Η κοινωνία μας δείχνει επικίνδυνη. Μήπως δεν ήταν και πριν θα μου πεις… Οι άνθρωποι άρχισαν να φοβούνται πλέον. Φοβούνται να κυκλοφορήσουν ελεύθερα, να εκφραστούν χωρίς ενδοιασμούς, να ζήσουν όπως επιθυμούν. Κάποιος θα τους κρίνει, κάποιος θα τους στοχοποιήσει, κάποιος θα τους στήσει στον τοίχο και θα τους λιθοβολήσει.  Η κατάσταση όλο και ξεφεύγει. Φοβάσαι να πας στη δουλειά σου , φοβάσαι να περπατήσεις στο δρόμο, φοβάσαι να πεις τη γνώμη σου, φοβάσαι να κατακτήσεις τους στόχους σου, φοβάσαι να ερωτευτείς, φοβάσαι να δείξεις τα συναισθήματά σου, φοβάσαι να πας ψηλά και να ξεχωρίσεις, φοβάσαι να αντισταθείς σε αυτά που σου επιβάλλουν, φοβάσαι να ζήσεις. Η μοναξιά δείχνει επικίνδυνη και η συντροφικότητα άρχισε να γίνεται ρίσκο. Τι να περιμένεις από τους ανθρώπους , ποιους να εμπιστευτείς και ποιους να πιστέψεις; Επιλέγεις να είσαι μόνος και σε κατηγορούν για εγωισμό. Γίνεσαι κοινωνικός και σε παρεξηγούν. Φτάσαμε στο σημείο να φοβόμαστε να πούμε καλημέρα γιατί δεν ξέρουμε πως θα το ερμηνεύσει ο άλλος.

Άνθρωποι σε απόγνωση, μόνοι, άρρωστοι στο μυαλό, άρρωστοι στη ψυχή, επικίνδυνοι και τρομακτικοί, φοβάσαι μήπως πέσεις στο διάβα τους και σε κατασπαράξουν. Άνθρωποι που κάνουν την κοινωνία να δείχνει αφιλόξενη κι επικίνδυνη. Άνθρωποι δικαστές και παντογνώστες από τη μία κι άνθρωποι δειλοί και φοβισμένοι από την άλλη. Ένα χάσμα κοινωνικό που όσο πάει και μεγαλώνει . Η κοινωνική ανισότητα όλο και διογκώνεται και η ισορροπία χάνεται.  Φόβος, ανασφάλεια, μίσος, δίψα για εξουσία, εξάρτηση από το χρήμα , ζήλεια και ηλιθιότητα. Κι ύστερα λέμε ότι θέλουμε να προοδεύσουμε. Βγάζοντας τα μάτια μας το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να χάσουμε το φως μας. Ξεχάσαμε να φερόμαστε σαν άνθρωποι. Η ανθρώπινη επαφή αντικαταστάθηκε από την τεχνολογία κι αυτό άρχισε να οδηγεί σε επικίνδυνες συμπεριφορές. Η άγνοια και η παραπληροφόρηση είναι κακοί σύμβουλοι σε μία κοινωνία που άρχισε να γίνεται μάζα. Δυστυχώς, η κατάσταση μοιάζει να είναι μη αναστρέψιμη και το αύριο που ξημερώνει δείχνει τρομαχτικό. Ίσως θα έπρεπε να προβληματιστούμε λίγο πριν να είναι πολύ αργά ….