Μίλησέ μου γι’ αυτούς που μπορούν

 

Μη μου μιλάς γι’ αυτούς που θέλουν. Μίλησέ μου γι’ αυτούς που μπορούν, γι’ αυτούς που τολμούν και το κάνουν.

Κάποια στιγμή τα θέλω αρχίζουν και κουράζουν, όταν παραμένουν παγωμένα στη σκέψη, χωρίς ίχνος πράξης. Κρυφές επιθυμίες και πόθοι που δεν λένε να πραγματοποιηθούν και σκορπούν ελπίδες, χαμένες και μάταιες. Υποσχέσεις και λόγια που χαϊδεύουν τα αυτιά και ύστερα πληγώνουν την ψυχή σου. Τι να πιστέψεις, τι να περιμένεις…

Οι άνθρωποι του θέλω κι οι άνθρωποι του τολμώ. Υπάρχει μεγάλη διαφορά, κι ας μην το βλέπουν κάποιοι. Θέλει τόλμη να πάρουν σάρκα και οστά τα θέλω και να γίνουν πράξη. Βλέπεις, δεν αρκεί μόνο το θέλω . Μόνο του μοιάζει με άδειο ποτήρι που δεν πρόκειται να σε ξεδιψάσει όσο κι αν το κοιτάς.  Χρειάζεται να τολμήσεις, κι ας πέσεις , θα σηκωθείς και πάλι. Αρκεί να έχεις το βλέμμα σου στραμμένο στον ουρανό. Καμία ήττα δεν πρέπει να σε φοβίζει μπροστά στην  επιθυμία να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου, να ζήσεις τα θέλω σου , να φλερτάρεις με την τόλμη.

Μίλησέ μου  γι’ αυτούς τους ανθρώπους που όχι μόνο θέλουν, αλλά μπορούν και το κάνουν. Μίλησέ μου γι’ αυτούς τους επίμονους ανθρώπους που δεν τα παρατούν αν τα θέλω δεν γίνουν πράξη, αν οι επιθυμίες δεν γίνουν πραγματικότητα, αν οι στόχοι δεν κατακτηθούν, αν τα λόγια δεν μετουσιωθούν σε έργα. Κρύβουν μία γοητεία αυτοί οι άνθρωποι, σε μαγεύει η αυθεντικότητά τους και σε μεθά ο δυναμισμός τους.

Σπάνιοι και μοναδικοί, αυτοί που τολμούν κι αρνούνται πεισματικά να παραιτηθούν από κάθε προσπάθεια. Κι ας μην τα καταφέρουν. Αρκεί που προσπαθούν. Κάθε προσπάθεια έχει την αξία της. Τίποτα δε γίνεται μάταια όταν πιστεύεις σ’ αυτό. Κάτι θα πετύχεις, θα κάνεις ένα βήμα. Μεγάλη κατάντια η στασιμότητα , δεν ταιριάζει στον άνθρωπο κι ας την επιλέγει πολλές φορές. Είναι που φοβάται και που δεν πιστεύει στις δυνάμεις του.

Μη μου μιλάς γι’ αυτούς που τάζουν, αυτούς που σκορπούν υποσχέσεις και διηγούνται παραμύθια, αυτούς που μοιράζουν ψεύτικες ελπίδες. Δεν θέλω να ακούω γι’ αυτούς τους ανθρώπους του θέλω και του λέω μόνο. Άφησέ τους να ζουν στο δικό τους κόσμο και να σπαταλούν το χρόνο τους , γεμίζοντας τη ζωή τους απωθημένα και πόθους που μοιάζουν με τιμωρία . Άσε αυτούς τους ανθρώπους να κοιτούν τα σκαλοπάτια των ονείρων τους και να μην τολμούν να κάνουν ένα βήμα. Είναι βλέπεις θύματα του θέλω. Να τους λυπάσαι κι ας το έχουν επιλέξει. Πόσες επιλογές εξάλλου στη ζωή μας μοιάζουν με τιμωρία που την επιβάλλουμε μόνοι μας στον εαυτό μας ; Γιατί  επιλέγουμε αυτό που πρέπει κι αυτό που θέλουν οι άλλοι για μας, χωρίς εμάς.

Θέλει δύναμη το θέλω να γίνει πράξη, θέλει τόλμη και αποφασιστικότητα το μπορώ και κάνω. Κι αν δεν το έχεις άνθρωπε, άστο. Μείνε στα θέλω σου παγιδευμένος κι ονειρέψου απλά αυτά που επιθυμείς.

 

Γυναίκες δυνατές…Γυναίκες με αδυναμίες

Όλοι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να ακούσουν μία όμορφη κουβέντα, έναν έπαινο, μία αναγνώριση γι’ αυτά που προσφέρουν, γι’ αυτά που καθημερινά αγωνίζονται να δώσουν σ’ αυτούς που αγαπούν και σ΄αυτούς που έχουν σημασία για τη ζωή τους.  Όλοι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από ένα χέρι να κρατηθούν όταν νιώθουν ότι πέφτουν και όταν χάνουν τις δυνάμεις τους. Κάποιοι, δυστυχώς, δεν έχουν κανένα. Η μοναξιά μόνιμος σύντροφος , κάνει τη σιωπή τόσο επίπονη όσο τίποτα.

Είναι πολύ δύσκολο να βρίσκεται κανείς ανάμεσα σε ανθρώπους και παρ’ όλα αυτά να νιώθει μόνος. Καλύτερο , βέβαια, από το να βρίσκεται μαζί με λάθος ανθρώπους που δηλητηριάζουν τη ζωή του και του κόβουν τα φτερά.

Η γυναίκα είναι δυνατή από τη φύση της. Έχει αυτό το χάρισμα να μοιράζει όλο της το ΕΙΝΑΙ σε κομμάτια και μετά να τα μαζεύει ένα ένα και να συνεχίζει. Είναι αυτές οι γυναίκες που θα τις έλεγες τυχερές που έχουν δίπλα τους συνοδοιπόρους σ’ αυτό το ταξίδι της ζωής,  που είναι γεμάτο περιπέτειες, μέρες ηλιόλουστες και μέρες σκοτεινές. Υπάρχουν κι αυτές οι γυναίκες που προχωρούν μόνες γιατί το έχουν επιλέξει και γιατί η ζωή τους οδήγησε σε επιλογές που όσο κι αν δείχνουν περίεργες, είναι αναγκαίες. Εύκολα θα τις κρίνεις αυτές τις γυναίκες και ακόμη πιο εύκολα θα τις παρεξηγήσεις. Επειδή παρ’ ολες τις φουρτούνες , χαμογελούν. Όχι, δεν είναι αναίσθητες, ούτε τρελές, είναι δυνατές με όλη τη σημασία της λέξης κι έχουν την  αξιοπρέπειά τους πολύ ψηλά, εκεί που της αξίζει να βρίσκεται. Δεν ανέχονται να τις ποδοπατούν, ούτε να τις εκμεταλλεύονται. Αυτές οι γυναίκες έχουν μάθει να αποκτούν ότι θέλουν με κόπο , να στερούνται και να εκτιμούν ότι τους δίνεται.

Αυτές οι δυνατές γυναίκες έχουν κι αυτές τις αδυναμίες τους, τα τρωτά τους σημεία, τις ευαισθησίες τους, όπως όλοι οι άνθρωποι. Κάποιες στιγμές λυγίζουν, πέφτουν, δακρύζουν, πονούν και ξεσπούν. Άλλες φορές μένουν σιωπηλές και αφήνουν τον χρόνο να απαλύνει τις πληγές τους. Συνεχίζουν όμως , αυτό έχει σημασία. Κλείνουν τα αυτιά τους στην κραυγή της κοινωνίας που τις στοχοποιεί και τις κρίνει για τις επιλογές τους και για τα θέλω τους που κατάφεραν και υπερίσχυσαν τα πρέπει. Δεν τις νοιάζει γιατί ξέρουν τι αξίζουν και γι΄αυτό προσπαθούν. Γυναίκες με εσωτερική ομορφιά, με δύναμη ψυχής, με αρχές και αυτοπεποίθηση. Τους αξίζει ένα μπράβο, κι αν δεν τους το λέει κανείς, ας το πουν μόνες τους στον εαυτό τους.