Κάποια στιγμή τα θέλω αρχίζουν και κουράζουν, όταν παραμένουν
παγωμένα στη σκέψη, χωρίς ίχνος πράξης. Κρυφές επιθυμίες και πόθοι που δεν λένε
να πραγματοποιηθούν και σκορπούν ελπίδες, χαμένες και μάταιες. Υποσχέσεις και
λόγια που χαϊδεύουν τα αυτιά και ύστερα πληγώνουν την ψυχή σου. Τι να
πιστέψεις, τι να περιμένεις…
Οι άνθρωποι του θέλω κι οι άνθρωποι του τολμώ. Υπάρχει μεγάλη
διαφορά, κι ας μην το βλέπουν κάποιοι. Θέλει τόλμη να πάρουν σάρκα και οστά τα θέλω
και να γίνουν πράξη. Βλέπεις, δεν αρκεί μόνο το θέλω . Μόνο του μοιάζει με
άδειο ποτήρι που δεν πρόκειται να σε ξεδιψάσει όσο κι αν το κοιτάς. Χρειάζεται να τολμήσεις, κι ας πέσεις , θα
σηκωθείς και πάλι. Αρκεί να έχεις το βλέμμα σου στραμμένο στον ουρανό. Καμία
ήττα δεν πρέπει να σε φοβίζει μπροστά στην επιθυμία να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου, να
ζήσεις τα θέλω σου , να φλερτάρεις με την τόλμη.
Μίλησέ μου γι’ αυτούς
τους ανθρώπους που όχι μόνο θέλουν, αλλά μπορούν και το κάνουν. Μίλησέ μου γι’
αυτούς τους επίμονους ανθρώπους που δεν τα παρατούν αν τα θέλω δεν γίνουν
πράξη, αν οι επιθυμίες δεν γίνουν πραγματικότητα, αν οι στόχοι δεν κατακτηθούν,
αν τα λόγια δεν μετουσιωθούν σε έργα. Κρύβουν μία γοητεία αυτοί οι άνθρωποι, σε
μαγεύει η αυθεντικότητά τους και σε μεθά ο δυναμισμός τους.
Σπάνιοι και μοναδικοί, αυτοί που τολμούν κι αρνούνται
πεισματικά να παραιτηθούν από κάθε προσπάθεια. Κι ας μην τα καταφέρουν. Αρκεί
που προσπαθούν. Κάθε προσπάθεια έχει την αξία της. Τίποτα δε γίνεται μάταια
όταν πιστεύεις σ’ αυτό. Κάτι θα πετύχεις, θα κάνεις ένα βήμα. Μεγάλη κατάντια η
στασιμότητα , δεν ταιριάζει στον άνθρωπο κι ας την επιλέγει πολλές φορές. Είναι
που φοβάται και που δεν πιστεύει στις δυνάμεις του.
Μη μου μιλάς γι’ αυτούς που τάζουν, αυτούς που σκορπούν
υποσχέσεις και διηγούνται παραμύθια, αυτούς που μοιράζουν ψεύτικες ελπίδες. Δεν
θέλω να ακούω γι’ αυτούς τους ανθρώπους του θέλω και του λέω μόνο. Άφησέ τους
να ζουν στο δικό τους κόσμο και να σπαταλούν το χρόνο τους , γεμίζοντας τη ζωή
τους απωθημένα και πόθους που μοιάζουν με τιμωρία . Άσε αυτούς τους ανθρώπους
να κοιτούν τα σκαλοπάτια των ονείρων τους και να μην τολμούν να κάνουν ένα βήμα.
Είναι βλέπεις θύματα του θέλω. Να τους λυπάσαι κι ας το έχουν επιλέξει. Πόσες
επιλογές εξάλλου στη ζωή μας μοιάζουν με τιμωρία που την επιβάλλουμε μόνοι μας
στον εαυτό μας ; Γιατί επιλέγουμε αυτό
που πρέπει κι αυτό που θέλουν οι άλλοι για μας, χωρίς εμάς.
Θέλει δύναμη το θέλω να γίνει πράξη, θέλει τόλμη και
αποφασιστικότητα το μπορώ και κάνω. Κι αν δεν το έχεις άνθρωπε, άστο. Μείνε στα
θέλω σου παγιδευμένος κι ονειρέψου απλά αυτά που επιθυμείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.