Η αξία του καθενός

 

«Κάθε άνθρωπος έχει τη δική του αξία και είναι μοναδικός». Ξεκινώ μ’ αυτή τη φράση γιατί την πιστεύω και τη θεωρώ ότι πιο όμορφο μπορεί να πεις κανείς για τον εαυτό του. Αξίζουμε, ναι. Γι’ αυτό που είμαστε ο καθένας, για όσα κάνουμε, για όσα προσπαθούμε, για όσα επιδιώκουμε και στοχεύουμε. Κάθε άνθρωπος διαφορετικός, αλλά ξεχωριστός. Δεν μπορούμε να είμαστε όλοι ίδιοι και δεν το θέλουμε άλλωστε. Αποφάσεις και επιλογές στην προσωπική και επαγγελματική μας ζωή, σωστά και λάθη, όλα αυτά διαμορφώνουν την προσωπικότητά μας, είναι εμπειρίες, διδάγματα.

Δυστυχώς, πολλές φορές γινόμαστε θύματα όλων όσων μας κρίνουν και προσπαθούν να μας μειώσουν, ίσως γιατί οι επιλογές μας και οι πράξεις μας δεν συμβαδίζουν με τα δικά τους πιστεύω. Η κοινωνία γίνεται αυστηρός κριτής και δεν υπολογίζει τίποτα μπροστά στα στερεότυπα που έχει χτίσει και δεν δέχεται όλους όσους τολμούν το διαφορετικό. Ποιο είναι αυτό; Ίσως αυτό που ταιριάζει στον καθένα και το επιλέγει μόνος του, με δική του ευθύνη γιατί το θέλει και του αρέσει. Δεν χωράμε όλοι σε καλούπια και δεν θέλουμε να χωράμε.

Η αξία του κάθε ανθρώπου δεν μειώνεται από τα λάθη του και από τις διαφορετικές επιλογές του, κι αν  μπούμε στη διαδικασία να επιτρέψουμε να μας μειώσουν τότε βλάπτουμε μόνοι μας τον εαυτό μας. Ποιος είναι ο αναμάρτητος που θα μας κρίνει και με ποια κριτήρια άλλωστε;

Δίπλα μας υπάρχει ανθρώπινος πόνος. Από τη μια στιγμή στην άλλη ο κόσμος μας μπορεί να γυρίσει ανάποδα κι όλα να αντιστραφούν. Αναπάντεχα γεγονότα, με αυτά της υγείας να είναι τα πιο σοβαρά. Ανθρώπινες ζωές χάνονται καθημερινά, τόσο άδικα , τόσο ξαφνικά. Το νήμα της ζωής κόβεται για ανθρώπους που έχουν κι αυτοί αξία και δεν πρόλαβαν να τη χαρούν. Τους το είπε κανείς άραγε πόσο αξίζουν; Άνθρωποι παλεύουν για την υγεία τους καθημερινά. Δίνουν μάχη για να συνεχίζουν να αντικρίζουν τον ήλιο και να ζουν. Κι αυτοί αξίζουν.

Βλέποντας την αχαριστία να απλώνεται, τον κόσμο να ασχολείται με τις ζωές των άλλων και την απληστία όλων όσων έχουν αυτά που επιθυμούν και δεν ικανοποιούνται , είναι να απορείς και ταυτόχρονα να ευγνωμονείς τον εαυτό σου που δεν ανήκεις σε αυτήν την κατηγορία. Αξίζουμε , ο καθένας μας, γι’ αυτό που είμαστε, γι’ αυτό που γίναμε, γι’ αυτά που κάνουμε , για τον αγώνα που δίνουμε καθημερινά να ζήσουμε και να προχωράμε μπροστά.

Καταναλώνοντας τηλεοπτικά σκουπίδια

 

Τα προϊόντα της σημερινής τηλεοπτικής βιομηχανίας δείχνουν ότι η ποιότητα και η τηλεθέαση έχουν πάρει διαφορετική κατεύθυνση.

Η τηλεόραση, το αγαπημένο κουτί που αποτελούσε συνδετικό κρίκο σε μία οικογένεια δεν έχει πλέον την αίγλη που συνήθιζε  κι έχει μετατραπεί σε έναν πομπό σκουπιδιών , γεμάτο χυδαιότητα, εξευτελισμό, διαστροφή και ανοησία.

Το τηλεοπτικό κοινό έχει μετατραπεί σε μία άβουλη μάζα που καθοδηγείται από τηλεοπτικά προγράμματα που πουλάνε ανθρώπινο πόνο, σεξ, βία και ίντριγκα. Η τακτική της κλειδαρότρυπας απέδωσε καρπούς στο παρελθόν, κάνοντας τα νούμερα της τηλεθέασης να χτυπήσουν κόκκινο και τους καναλάρχες να τρίβουν τα χέρια τους.

Τα τηλεριάλιτι, τείνουν να μετατρέψουν τους τηλεθεατές σε ηδονοβλεψίες που χορταίνουν με σκουπίδια κι αφήνουν την κριτική τους σκέψη να βρίσκεται σε λήθαργο.

Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια η ποιότητα των τηλεοπτικών προγραμμάτων έχει υποβαθμιστεί αρκετά, κι αυτό φαίνεται από την στροφή του κόσμου στην συνδρομητική τηλεόραση. Διαφημιστικές ζώνες μεγάλης διάρκειας, τηλεοπτικές σειρές που επαναλαμβάνονται εδώ και πολλά χρόνια κι έχουν αρχίσει να κουράζουν και ριάλιτι που το μόνο που καταφέρνουν είναι να ξεφτιλίζουν το ανθρώπινο είδος, προσπαθώντας να υποβαθμίσουν τη νοημοσύνη του κοινού και να περάσουν συγκεκριμένα πρότυπα στους νέους σχετικά με την εξωτερική εμφάνιση και την σεξουλικότητα.

Τα ΜΜΕ ανέκαθεν εκμεταλλευόντουσαν τη δύναμή τους ως διαμορφωτές της κοινής γνώμης, μόνο που στην περίπτωση συγκεκριμένων τηλεοπτικών προγραμμάτων δεν μιλάμε για διαμόρφωση της κοινής γνώμης αλλά για εξευτελισμό του ανθρώπου στο βωμό του κέρδους.

Εδώ έρχεται να προστεθεί η ευθύνη του κάθε τηλεθεατή να επιλέξει τι είδους πρόγραμμα θα καταναλώσει και να αναπτύξει την κριτική του σκέψη, σεβόμενος πρωτίστως τον εαυτό του. Όπως ακριβώς φροντίζουμε το σώμα μας επιλέγοντας με προσοχή τι θα φάμε και τι θα πιούμε, με την ίδια λογική θα πρέπει να επιλέξουμε προσεκτικά τι είδους πνευματική τροφή θα καταναλώσουμε και πως θα ψυχαγωγήσουμε ποιοτικά τον εαυτό μας, στον ελάχιστο χρόνο που μας απομένει να ξοδέψουμε γι΄αυτό.

Αλλαγή σκυτάλης

 

Ένας χρόνος συμπληρώθηκε από την ανάληψη καθηκόντων των νέων διοικήσεων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση κι ως είθισται γίνονται αλλαγές σε θέσεις ευθύνης. Αλλαγές που τις περισσότερες φορές εξυπηρετούν προεκλογικές υποσχέσεις και δεσμεύσεις των υποψηφίων αρχηγών προς τους υποψήφιους συμβούλους τους.

Αν αναλογιστούμε ότι ο πρώτος χρόνος είναι περίοδος τακτοποίησης των διαφόρων εκκρεμοτήτων από την προηγούμενη διοίκηση, με έναν προϋπολογισμό ψηφισμένο, με διαδικασίες δρομολογημένες και πολλά θέματα που τρέχουν καθημερινά, αντιλαμβανόμαστε ότι η αλλαγή στο χρόνο δεν έχει νόημα, εκτός κι αν συντρέχουν προσωπικοί ή επαγγελματικοί λόγοι. Για το λόγο αυτό πολλοί αιρετοί ηγέτες ορίζουν τους συνεργάτες τους εξ αρχής της θητείας , αφήνοντας τους στις θέσεις αυτές μέχρι να ολοκληρωθεί ένα σημαντικό έργο και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις και μέχρι το τέλος της αυτοδιοικητικής περιόδου.

Η αυτοδιοίκηση δεν είναι επιχείρηση και φυσικά το αυτοδιοικητικό έργο έχει συνέχεια. Οι προεκλογικές υποσχέσεις για κατάληψη θέσεων ευθύνης και συχνή εναλλαγή ώστε να  μην μείνει κανείς παραπονεμένος έχουν δείξει μέχρι σήμερα ότι δυσχεραίνουν το αυτοδιοικητικό έργο και δημιουργούν εσωτερικές προστριβές , οι οποίες διασπούν την ενότητα των συνδυασμών και προκαλούν τη γνωστή φαγωμάρα. Οι θέσεις ευθύνης μέσα στην αυτοδιοίκηση απαιτούν ικανότητα και γνώση επί του αντικειμένου και δεν πρέπει να βασίζονται σε προεκλογικές υποσχέσεις. Όλοι οι εκλεγμένοι μπορούν να προσφέρουν στα κοινά κι όλοι μπορούν να διαδραματίσουν τον δικό τους ρόλο, ακόμη κι αν δεν καταλάβουν μια θέση ευθύνης. Η αγάπη για τον τόπο που αναφέρεται στις προεκλογικές δηλώσεις των υποψηφίων φαίνεται από την προσπάθεια που κάνει κάθε εκλεγμένος να συνεργαστεί με τη διοίκηση και τις αρμόδιες υπηρεσίες με κάθε δυνατό τρόπο ώστε να δρομολογηθούν έργα πνοής και ανάπτυξης για τον τόπο και να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα της καθημερινότητας πέρα από οικονομικές απολαβές.

Εξάλλου, από τη συμπεριφορά των συμβούλων στις συνεδριάσεις των συμβουλίων, φαίνεται  σε μεγάλο βαθμό αν υπάρχει πραγματικό ενδιαφέρον για τον τόπο ή αν όλα γίνονται για το φαίνεσθαι και το απολαβείν.