Η Σταχτοπούτα και το γοβάκι της

 

Τα παραμύθια μας θυμίζουν την παιδική μας ηλικία, τα χρόνια της αθωότητας. Αυτά που ο κακός λύκος στο τέλος τιμωρείται και το ασχημόπαπο γίνεται ένας πανέμορφος κύκνος. Ιστορίες που το κακό πάντα νικιέται κι η αγάπη κυριαρχεί. Βασιλιάδες, πριγκίπισσες, ήρωες του δάσους, μυθικά πλάσματα, το καθένα να εντυπωσιάζει το εύπλαστο μυαλουδάκι μας.

Όσα παραμύθια κι αν έχω ακούσει κι έχω διαβάσει, αυτό που ξεχωρίζω είναι η ιστορία της Σταχτοπούτας. Όχι μόνο γιατί το κοριτσάκι αυτό δείχνει ένα πείσμα και μία δύναμη ψυχής απέναντι στο κακό, πετυχαίνοντας τον πόθο της, να βρει τον πρίγκιπα της καρδιάς της,  αλλά γιατί η περίπτωση με το γοβάκι της με παραπέμπει στη σημερινή εποχή. Μου θυμίζει ότι το γοβάκι δεν το βρίσκει ο καθένας, αλλά αυτός που θα το προσέξει μέσα στο σκοτάδι και τη βιασύνη των πραγμάτων. Κι αυτό το γοβάκι δεν ταιριάζει σε οποιοδήποτε πόδι αλλά σε ένα συγκεκριμένο και μόνο. Εκεί που κουμπώνει και δεν ξεκουμπώνει. Κι αυτός που το βρίσκει το προσέχει σαν τα μάτια του μέχρι να βρει τον προορισμό του. Ψάχνει, αναζητά, επιθυμεί και δεν το βάζει κάτω αν δεν βρει αυτό το μεταξένιο πόδι που το περιμένει.

Στη θέση από το γυάλινο γοβάκι ας βάλουμε την καρδιά μας, κι ότι κουβαλά μέσα της σαν πολύτιμο θησαυρό. Γυάλινη κι η καρδιά μας, εύθραυστη , σπάει κάθε φορά που την χαρίζουμε σε χέρια τρύπια και κοφτερά. Πεταμένη σαν το γοβάκι περιμένει αυτόν που θα καταλάβει ότι ανήκει κάπου κι εκεί πρέπει να πάει. Αυτός που θα τη βρει θα την προσέξει και θα τη φροντίσει να μην σπάσει μέχρι να κουμπώσει, εκεί στο στήθος που χτυπά δυνατά και σου κόβει την ανάσα στιγμές που νιώθεις να σε κυριεύουν συναισθήματα και πόθοι.

Όχι, δεν χρειαζόμαστε κανέναν πρίγκιπα , ούτε άσπρα άλογα κι άμαξες. Τι θέλουμε; Το γοβάκι μας πίσω, ακέραιο, λαμπερό και μαζί του ένα χαμόγελο που κάνει τον κόσμο μας πιο όμορφο. Ίσως να είμαστε σύγχρονες σταχτοπούτες, ίσως να είμαστε απλά άνθρωποι, με τις ευαισθησίες μας αλλά κυρίως με αυτοσεβασμό.

Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα….

Δημοσιευμένο στο Together FreePress , τεύχος 52