Οι αλυσίδες του νου

Το μεγαλύτερο κακό που μπορεί να κάνει κάποιος στον εαυτό του είναι να φυλακίσει το μυαλό του, να χτίσει τείχη γύρω από τις σκέψεις του και να βάλει σε κλουβί τα όνειρά του. Το μυαλό πρέπει να είναι ελεύθερο, να σκέφτεται ελεύθερα και να αναπτύσσεται χωρίς δεσμά και πιέσεις που το οδηγούν σε λανθασμένες επιλογές.

Η ελευθερία της σκέψης είναι η δύναμη της προόδου. Ένα μυαλό αλυσοδεμένο, δέσμιο των κοινωνικών αντιλήψεων και στερεότυπων, υπόδουλο σκοτεινών και κλειστών ιδεών καταδικάζει το άτομο να ζει σαν φυλακισμένο.

Μπορεί να μην έχει αλυσίδες στα χέρια του, όμως οι αλυσίδες του μυαλού του τον κατευθύνουν σαν μαριονέτα σε πράξεις και αποφάσεις που δεν του ταιριάζουν.

Η ζωή του καθενός είναι δική του επιλογή. Ο καθένας με την διαφορετικότητά του πορεύεται και πράττει ανάλογα. Η κοινωνία πολύ συχνά δεν αγκαλιάζει το διαφορετικό αλλά το στοχοποιεί, το διαχωρίζει από το πλήθος που υπακούει στους δικούς της κανόνες. Κανόνες που δεν ταιριάζουν σε όλους τους ανθρώπους και δεν θέλουν να τους ακολουθήσουν.

Οι αλυσίδες του μυαλού εμποδίζουν την δημιουργικότητα του ατόμου, δεν του επιτρέπουν να τολμήσει αυτό που λαχταρά και να κατακτήσει έναν στόχο που όσο κι αν φαίνεται ακατόρθωτος, ίσως δεν είναι.

Είναι πολύ σημαντικό να τα βρεις με τον εαυτό σου, να πιστέψεις στις δυνάμεις σου και να αφήσεις το μυαλό σου ελεύθερο να σε οδηγήσει σε αυτά που επιθυμείς και σίγουρα σου αξίζουν.

Κανένα πρότυπο, καμία αντίληψη δεν είναι υποχρεωτικό να αλυσοδένει το μυαλό σου. Σπάσε τα δεσμά που σου επιβάλλουν κάποιοι και ζήσε μέσα στην κοινωνία ελεύθερα. Τόλμησε να κάνεις τη διαφορά μέσα στο πλήθος που ακολουθεί το ρεύμα γιατί φοβάται να μην πνιγεί.

Ξεχώρισε με το παράδειγμά σου και μην ακούς αυτά που θέλουν να σου επιβάλλουν όλοι όσοι θεωρούν ότι η δική τους γνώμη είναι και η σωστή. Αγάπησε τη διαφορετικότητά σου και ζήσε μ’ αυτήν σαν να είναι ευλογία. Αγάπησε τον εαυτό σου και πίστεψε σε σένα. Όταν αυτό που κάνεις το κάνεις με αξιοπρέπεια, εντιμότητα, σεβασμό και πίστη στις αρχές και τις αξίες που πρεσβεύεις, τότε να είσαι σίγουρος ότι είσαι σε καλό δρόμο.

Αγαπημένο μου ημερολόγιο . Ημέρες του Οκτώβρη …

 

Ο Οκτώβρης δείχνει αναποφάσιστος , προκαλεί μια μελαγχολία με το βροχερό και συννεφιασμένο του πρόσωπο. Οι βροχερές μέρες επιμένουν. Δεν θέλουν να φύγουν αν δεν ξεπλύνουν κάθε βρωμιά από πάνω μας. Η υγρασία πονάει το κορμί κι η ομίχλη δεν αφήνει να δεις μακριά. Λες και κάτι κρύβει. Παράξενη ατμόσφαιρα. Παράξενοι άνθρωποι θα έλεγα.

Μία συνεχής γκρίνια για όλα και καμία προσπάθεια για βελτίωση. Όλοι θέλουν το μαγικό ραβδάκι χωρίς να κουνηθούν από τη θέση τους. Εντάξει. Ας περιμένουν….

Προβληματίζομαι με όλα όσα βλέπω καθημερινά. Ένα χάος και βία παντού προκειμένου να πετύχει ο στόχος. Να ικανοποιηθεί το ΕΓΩ. Δολοφονίες στο όνομα της αγάπης. Άνθρωποι ανίκανοι να αγαπήσουν πραγματικά σκοτώνουν γιατί δεν μπορούν να διαχειριστούν την απόρριψη και την άρνηση. Κι ύστερα σου μιλούν για εμπιστοσύνη.

Δεν αντέχω τους ανθρώπους που έχουν άποψη για τα πάντα, αυτούς που  νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα κι επιδεικνύουν την δήθεν εξυπνάδα τους τόσο αλαζονικά. Κανένα ίχνος αξιοπρέπειας και ταπεινότητας. Μία τάση εκδικητικότητας βλέπω στις ανθρώπινες σχέσεις, λες και προσπαθεί να κερδίσει ο καλύτερος. Τι κρίμα, αλήθεια… Σου προκαλούν οίκτο αυτοί οι άνθρωποι αλλά και θυμό ταυτόχρονα.

Αυτό που με ενοχλεί περισσότερο όμως είναι η ηλιθιότητα. Πως να τα βάλεις με τους ηλίθιους; Χαμένος χρόνος. Κι εγώ δεν έχω χρόνο για χάσιμο.

Από την άλλη όλοι βιάζονται, δεν έχουν χρόνο, δεν προλαβαίνουν, κι η ζωή τρέχει, οι μέρες κυλούν κι οι στιγμές χάνονται στη δίνη του χρόνου. Θέλω να φωνάξω δυνατά ένα ΣΤΑΣΟΥ ΑΝΘΡΩΠΕ αλλά μετά σκέφτομαι ποιος θα με ακούσει; Χαμένοι όλοι στον κόσμο τους, νομίζουν ότι ζουν τη ζωή που θέλουν. Μεγάλη πλάνη.

Αυτός ο κόσμος χρειάζεται ένα εμβόλιο αγάπης κι άλλο ένα ανθρωπιάς , με συνεχείς δόσεις για να μην χαθεί η προσπάθεια.

Έρχεται χειμώνας κι οι άνθρωποι χρειάζονται ζεστασιά και ηρεμία. Οι κρύοι μήνες που θα έρθουν πρέπει να γεμίσουν με ζεστές στιγμές, χαμόγελα κι αγάπη. Αγάπη ναι. Μόνο αυτή ομορφαίνει τον κόσμο μας. Αγάπη για κάθε τι . Για τον εαυτό μας, για τους ανθρώπους μας, για ότι κάνουμε και επιλέγουμε να του χαρίσουμε τον πολύτιμο χρόνο μας. Αγάπη για τη ζωή. Ξέσπασα και πάλι. Το είχα ανάγκη. Μέχρι την επόμενη φορά …