Μία συνεχής γκρίνια για όλα και καμία προσπάθεια για
βελτίωση. Όλοι θέλουν το μαγικό ραβδάκι χωρίς να κουνηθούν από τη θέση τους. Εντάξει.
Ας περιμένουν….
Προβληματίζομαι με όλα όσα βλέπω καθημερινά. Ένα χάος και βία
παντού προκειμένου να πετύχει ο στόχος. Να ικανοποιηθεί το ΕΓΩ. Δολοφονίες στο
όνομα της αγάπης. Άνθρωποι ανίκανοι να αγαπήσουν πραγματικά σκοτώνουν γιατί δεν
μπορούν να διαχειριστούν την απόρριψη και την άρνηση. Κι ύστερα σου μιλούν για
εμπιστοσύνη.
Δεν αντέχω τους ανθρώπους που έχουν άποψη για τα πάντα, αυτούς
που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα κι επιδεικνύουν
την δήθεν εξυπνάδα τους τόσο αλαζονικά. Κανένα ίχνος αξιοπρέπειας και ταπεινότητας.
Μία τάση εκδικητικότητας βλέπω στις ανθρώπινες σχέσεις, λες και προσπαθεί να κερδίσει
ο καλύτερος. Τι κρίμα, αλήθεια… Σου προκαλούν οίκτο αυτοί οι άνθρωποι αλλά και
θυμό ταυτόχρονα.
Αυτό που με ενοχλεί περισσότερο όμως είναι η ηλιθιότητα. Πως
να τα βάλεις με τους ηλίθιους; Χαμένος χρόνος. Κι εγώ δεν έχω χρόνο για χάσιμο.
Από την άλλη όλοι βιάζονται, δεν έχουν χρόνο, δεν προλαβαίνουν,
κι η ζωή τρέχει, οι μέρες κυλούν κι οι στιγμές χάνονται στη δίνη του χρόνου. Θέλω
να φωνάξω δυνατά ένα ΣΤΑΣΟΥ ΑΝΘΡΩΠΕ αλλά μετά σκέφτομαι ποιος θα με ακούσει; Χαμένοι
όλοι στον κόσμο τους, νομίζουν ότι ζουν τη ζωή που θέλουν. Μεγάλη πλάνη.
Αυτός ο κόσμος χρειάζεται ένα εμβόλιο αγάπης κι άλλο ένα
ανθρωπιάς , με συνεχείς δόσεις για να μην χαθεί η προσπάθεια.
Έρχεται χειμώνας κι οι άνθρωποι χρειάζονται ζεστασιά και
ηρεμία. Οι κρύοι μήνες που θα έρθουν πρέπει να γεμίσουν με ζεστές στιγμές,
χαμόγελα κι αγάπη. Αγάπη ναι. Μόνο αυτή ομορφαίνει τον κόσμο μας. Αγάπη για
κάθε τι . Για τον εαυτό μας, για τους ανθρώπους μας, για ότι κάνουμε και επιλέγουμε
να του χαρίσουμε τον πολύτιμο χρόνο μας. Αγάπη για τη ζωή. Ξέσπασα και πάλι. Το
είχα ανάγκη. Μέχρι την επόμενη φορά …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.