Καμία αγάπη δεν σκοτώνει…

 

Στη ζωή δεν είναι όλα δούναι και λαβείν. Κάποιες φορές, ίσως τις περισσότερες, απλά δίνεις. Δίνεις γιατί το θέλεις, γιατί σου αρέσει, κι ας μην παίρνεις τίποτα πίσω.

Κι η αγάπη έτσι είναι. Μονόπλευρη , δική μας υπόθεση, με ανταπόκριση ή χωρίς. Αυτό δεν μειώνει την αξία της ούτε χάνει την ομορφιά της.

Σε κάθε πτυχή της ζωής μας υπάρχει η αγάπη, σε ότι κάνουμε.

Κι εσύ άνθρωπε βάφτισες  αγάπη τον εγωισμό στο συναίσθημα, έβαλες και το επίθετο υπερβολική για να έχεις ελαφρυντικά όταν δεν μπορείς να διαχειριστείς την απόρριψη και την έλλειψη ανταπόκρισης. Κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλό σου όταν δεν μπορείς να ελέγξεις τη συμπεριφορά σου και δανείζεσαι την αγάπη ως δικαιολογία.

Αυτό θα διδάξεις στα παιδιά σου;

Τι είναι η αγάπη; Τι σημαίνει να αγαπάς; Πότε η αγάπη γίνεται μίσος και πότε ένας αόρατος εχθρός;

 Δύσκολο να εξηγήσεις σε ένα παιδί πως γίνεται ο άνθρωπος που αγαπάς να σε πληγώνει, να σε πονά, να σε φυλακίζει και να σε μειώνει. Να σου κόβει το νήμα της ζωής τόσο άδικα και βάναυσα γιατί δεν μπορεί να συνεχίσει χωρίς εσένα, γιατί δεν μπορεί να αποδεχτεί ότι δεν του ανήκεις. Αυτό δεν είναι αγάπη. Είναι εγωισμός, μίσος, κακιά αρρώστια.

Κανένα έγκλημα πάθους δεν έγινε από αγάπη.

Η αγάπη δεν φέρνει κακιές ώρες, ούτε σου βάζει δεσμά και σε φυλακίζει.

Η αγάπη σε θέλει ελεύθερο , να πετάς και να ζεις, κι αυτή να σε ακολουθεί ,πιστά.

Οι άνθρωποι δεν ανήκουν σε κανέναν, παρά μόνο στον εαυτό τους, αυτόν έχουν από την αρχή μέχρι το τέλος, με συνοδοιπόρους ή όχι.

Αν δεν μπορείς να διαχειριστείς την απόρριψη , μην οπλίζεις το χέρι σου.

Αν δεν εισπράττεις αυτό που θέλεις, απλά φύγε, μην εκδικείσαι.

Αν αγαπάς και δεν αγαπιέσαι, δέξου του και μην πληγώνεις, δεν θα νιώσεις καλύτερα.

Αν αγαπάς έναν άνθρωπο να επιζητάς να είναι καλά, ότι κι αν κάνει, όπου κι αν είναι. Κι αν θέλει να είναι μαζί σου θα το κάνει από επιθυμία,  όχι από φόβο ούτε από ανάγκη.

Όχι δεν είναι αγάπη όταν προσπαθείς να επιβάλλεις το δικό σου θέλω, όταν θέλεις να ελέγχεις και να κόβεις τα φτερά. Δεν είναι αγάπη όταν ικανοποιείς το άρρωστο ΕΓΩ σου προσβάλλοντας και αγνοώντας.

Η αγάπη σκορπά χαμόγελα, δεν ματώνει αλλά απαλύνει τις πληγές, δεν κάνει την καρδιά σου να σταματά αλλά να χτυπά πιο δυνατά, δεν σε κάνει να δακρύζεις αλλά σκουπίζει τα μάτια σου απαλά, σου απλώνει το χέρι και νιώθεις τη ζεστασιά της.

Η αγάπη είναι προσωπικό συναίσθημα, δικό σου και μόνο, αυτό πρέπει να το αποδεχτείς. Τότε μόνο θα ελαττώσεις τον πόνο, θα δεις τη ζωή διαφορετικά και θα καταλάβεις ότι η ευτυχία δεν είναι άπιαστο όνειρο αλλά εξαρτάται από εμάς και μόνο. Όλα είναι στο μυαλό,  η καρδιά είτε ακολουθεί είτε χτυπά μόνη της υπομονετικά. Ας είναι …