Στο ύψος των περιστάσεων

 

Σε κάθε έκφανση της ζωής μας οφείλουμε να στεκόμαστε στο ύψος των περιστάσεων. Εκεί που αρμόζει στην αξιοπρέπειά μας, τη θέση μας και την προσωπικότητά μας, με οποιοδήποτε κόστος.

Σε εύκολες και δύσκολες καταστάσεις, ο άνθρωπος μπορεί πολύ εύκολα να παρασυρθεί, να μην ελέγξει τον θυμό ή τη χαρά του, με αποτέλεσμα να εκτεθεί και να προσβάλλει τον ίδιο του τον εαυτό με τη στάση του. Τα γεγονότα δεν ελέγχονται, ούτε η συμπεριφορά των ανθρώπων με τους οποίους συναναστρεφόμαστε. Ελέγχεται όμως η αντίδρασή μας, η στάση μας και τα λεγόμενά μας. Πόσο μάλλον, όταν κάποιος βρίσκεται σε θέση επιρροής ή εξουσίας, εκεί επιβάλλεται να προστατέψει όχι μόνο τη δική του προσωπικότητα αλλά και όλων όσοι εξαρτώνται και επηρεάζονται από αυτόν.

Η ηθική και οι αξίες πολύ συχνά θυσιάζονται στο βωμό του χρήματος και της δόξας. Η δίψα για προσωπική ικανοποίηση, κάθε είδους, γίνεται η αιτία όχι μόνο να μην σταθεί κάποιος στο ύψος των περιστάσεων αλλά να πέσει τόσο χαμηλά που να κινδυνεύει να εξαφανιστεί. Οι αναπαυτικές καρέκλες άρχισαν να φιλοξενούν πλέον ανθρώπους χωρίς κανένα ίχνος ανθρωπιάς και σοβαρότητας. Τραγελαφικές δηλώσεις και πράξεις δήθεν ενδιαφέροντος για να πειστεί το κοινό ότι κάτι γίνεται. Μα είναι δυνατόν; Πόσο υποτιμάται η νοημοσύνη του κόσμου;

Όποιος έχει μάτια κι αφτιά βλέπει και ακούει, όμως αυτό δεν αρκεί. Πρέπει να παίρνει και τις σωστές αποφάσεις την σωστή ώρα κι όταν συνειδητοποιεί ότι εξαπατάται , με οποιονδήποτε τρόπο,  να αντιδρά.

Η παθητική στάση δεν οδηγεί πουθενά παρά μόνο διαιωνίζει τακτικές που εμποδίζουν την εξέλιξη και την προοπτική.

Όχι άλλα κλειστά στόματα, όχι άλλα σταυρωμένα χέρια, όχι άλλη ανοχή στην ανηθικότητα και την παρανομία.