Ας κρατήσουν οι χοροί

Ελληνικό καλοκαίρι χωρίς πανηγύρι δε γίνεται. Μέρες που ζωντανεύουν τα χωριά, γεμίζουν κόσμο και λίγη από τη βαβούρα της πόλης. 

Το βράδυ βλέπεις φώτα στις αυλές και το πρωί τα παράθυρα ανοιχτά, να μπαίνει μέσα ο καθαρός αέρας και οι αχτίδες του ήλιου. 

Την έχουν ανάγκη αυτή τη ζωντάνια τα χωριά μας, καθώς όλο τον χειμώνα υπομένουν καρτερικά τις ηλιόλουστες μέρες του καλοκαιριού, να υποδεχτούν τους επισκέπτες και τους φιλοξενούμενους.

Σήμα κατατεθέν για κάθε χωριό το πανηγύρι. Είτε λόγω εορτής ενός από τους Αγίους της Εκκλησίας μας είτε λόγω ανταμώματος, και πολλές φορές με την παρότρυνση των τοπικών συλλόγων, τα χωριά ξυπνούν και αναδύουν ένα μεθυστικό άρωμα.

Στις γραφικές πλατείες, κάτω από τους γηραιούς πλατάνους, στα προαύλεια των σχολείων που κάποτε γέμιζαν με παιδικές φωνές και τα περισσότερα σήμερα απλά φυλάγουν κειμήλια του παρελθόντος, ακούς τους ήχους του κλαρίνου, μυρίζεις τον καπνό από τα σουβλάκια και γεύεσαι δροσερές μπύρες. Πιασμένοι χέρι χέρι οι άνθρωποι σέρνουν το χορό και χαμογελά η ψυχή τους. Επιτέλους ανταμώσαμε. Τα νέα της χρονιάς ξετυλίγονται κι οι θύμησες ζωντανεύουν. Πανηγύρι στο χωριό, μαζί με φίλους, συγγενείς κι ανθρώπους που αναζητούν λίγη διαφυγή από το χάος των πόλεων. Ας χορέψουμε λοιπόν, ας φάμε κι ας πιούμε. Ποιος ξέρει πότε θα ανταμώσουμε πάλι; 

Η επαρχία αναζητά τη χαμένη της ζωντάνια. Αυτήν την ζωντάνια που κάποτε πρόσφερε τις καλύτερες συνθήκες ζωής. Σήμερα, στέκεται βουβή μπροστά στην τάση για φυγή στις πόλεις όπου υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες για εργασία και διασκέδαση. 

Σαν το γλυκό του κουταλιού…

 

Σαν το γλυκό του κουταλιού… έτσι θα πρέπει να είναι κι η ζωή μας. Γλυκιά και γευστική, ευέλικτη, να προσαρμόζεται σε κάθε περίσταση. 

Το αγαπημένο μας γλυκό του κουταλιού, τι νοστιμιά… 

Ένα γλυκό του κουταλιού στο κρυστάλλινο πιατάκι και δίπλα ένας ελληνικός καφές, σερβιρισμένα  πάνω στο δίσκο με το σεμεδάκι κι από δίπλα το ποτήρι με το δροσερό νερό. Μια αντιπροσωπευτική ένδειξη της ελληνικής φιλοξενίας, μία χειρονομία αγάπης προς τον επισκέπτη, ένα καλωσόρισμα σε αγαπημένο μας πρόσωπο, ένα κέρασμα στην αυλή , κάτω από την κληματαριά, ή και στη βεράντα του σπιτιού. Στιγμές χαλάρωσης, γεμάτες καλοσύνη και ευγένεια. 

Το κεράσι και το σύκο, το νεραντζάκι και η κολοκύθα, το καρυδάτο, το πορτοκάλι, αλλά και πιο ιδιαίτερες γεύσεις,  όπως γλυκό του κουταλιού μανιτάρι,  ντομάτα, μελιτζανάκι, σταφύλι, περγαμόντο, φράουλα και κυδώνι. 

Ένας γλυκός πειρασμός για μικρούς και μεγάλους, που δύσκολα αντιστέκεσαι.  Αγκαλιάζουν με τη γλύκα τους κάθε γευστική επιλογή. Επάνω στο γιαούρτι, στο παγωτό, στην φρυγανιά, στο ψωμί, στα μπισκότα, στην γλυκιά πίτα μας, στα φρούτα, αποτελούν την καλύτερη επιλογή. 

Η ιστορία του ξεκίνησε πριν από εκατοντάδες χρόνια από την ανάγκη των νοικοκυρών να συντηρήσουν φρούτα και άλλους καρπούς για όλο το έτος. Άλλοτε τα αφυδάτωναν στον ήλιο, άλλοτε τα έκαναν μαρμελάδες ή  τα έβραζαν σε σιρόπι.

Με το πέρασμα των χρόνων, οι συνταγές και οι τεχνικές εξελίχθηκαν και το γλυκό του κουταλιού αναδείχθηκε σε βασικό στοιχείο της ελληνικής γαστρονομικής παράδοσης. 

Όλη η διαδικασία πριν από το βράσιμο, ο χρόνος και οι τρόποι βρασίματος, τα καρυκεύματα και τα μυρωδικά απογείωσαν τη φυσική νοστιμιά των ελληνικών φρούτων και δημιούργησαν ένα γευστικό κεφάλαιο στην ιστορία των γλυκών που αγαπήθηκαν ανά τον κόσμο.

Το καθένα κρύβει το δικό του μυστικό. Θέλει τέχνη για να το πετύχεις. Κυρίως, όμως, θέλει μεράκι και αγάπη. Καλή απόλαυση!

Δύσκολος αλλά πολυπόθητος θησαυρός τα γηρατειά

Δύσκολος αλλά πολυπόθητος θησαυρός τα γηρατειά. Από τη μια τα φοβάσαι και θες να παρατείνεις τη νεότητα κι από την άλλη θέλεις να προλάβεις να τα ζήσεις, να ξετυλίξεις το νήμα της ζωής ως το τέλος. Φοβάσαι μήπως σου το κόψουν πρόωρα, φοβάσαι όμως και τον χρόνο, γιατί δεν ξέρεις τι φορτίο θα σου φέρει κι αν θα αντέξεις να το κουβαλήσεις. Σάμπως δεν κουβάλησες φορτία τόσα χρόνια; Αμέτρητα, δυσβάσταχτα και βαριά.

Τα γηρατειά στο μυαλό των νέων ανθρώπων φαίνονται ως ο μεγάλος στόχος. «Να γεράσω ήσυχα και ήρεμα, λέμε, να χαρώ τα εγγονάκια μου, να δω τα παιδιά μου να προκόβουν, να ξεκουραστώ επιτέλους από το καθημερινό μεροκάματο. Να σηκώνομαι νωρίς το πρωί, να πίνω τον καφέ μου στο μπαλκόνι, να ποτίζω τα λουλούδια μου, ίσως να έχω και μία γάτα ή ένα σκύλο να μου κρατάει συντροφιά ή ένα καναρίνι να μου κελαηδά γλυκά, κι αν είμαι τυχερός δίπλα μου τον άνθρωπό μου, να αναπολούμε μαζί όλα όσα ζήσαμε και να νιώθουμε περήφανοι για όσα έχουμε καταφέρει.

Η ζωή είναι τόσο όμορφη και γλυκιά κι όσο περνούν τα χρόνια η ανάγκη για ζωή γίνεται όλο και πιο έντονη και η κάθε μέρα πολύτιμη. Αυτό που έχει σημασία είναι να ζεις αξιοπρεπώς ακόμη κι όταν ο χρόνος έχει αφήσει έντονα τα σημάδια πάνω σου. Να μπορείς να φροντίζεις τον εαυτό σου, να έχεις φαγητό, στέγη, την φροντίδα που χρειάζεσαι κι έναν άνθρωπο να σε νοιάζεται και να σε περιποιείται. Η μοναξιά είναι δύσκολη σε κάθε ηλικία. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να ζει μόνος, κι όσοι επιλέγουν ή αναγκάζονται να το κάνουν, πληρώνουν το τίμημα αυτής της ελευθερίας.

Οι άνθρωποι γερνούν, αλλάζουν, φθείρονται και κάποια στιγμή γίνονται  ανήμποροι. Φοβούνται την εγκατάλειψη από τους δικούς τους ανθρώπους, αλλά δεν θέλουν να γίνονται βάρος, έχουν αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό. Παλεύουν καθημερινά να δαμάσουν το κουρασμένο τους σώμα, αντιστέκονται στην εγκατάλειψη των δυνάμεων τους κι επιμένουν, κι ας μην ακούν τόσο καλά, κι ας μην βλέπουν τόσο καλά. Τους αρκεί που μπορούν και σκέφτονται και κυρίως που μπορούν και θυμούνται. Ο χειρότερος φόβος είναι η λησμονιά. Να μην ξεχάσουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα, να μην μπορούν να αναγνωρίσουν το παιδί τους, να μην θυμούνται τον εαυτό τους.

Το καλύτερο μέρος για έναν ηλικιωμένο είναι η επαρχία, τα όμορφα χωριά μας, μικρά στολίδια, γεμάτα καθαρό αέρα, πετρόκτιστα σπίτια και περιποιημένες αυλές. Εκεί θα συναντήσεις τον παππού και τη γιαγιά, στο σοκάκι, στο παγκάκι ή στην πλατεία του χωριού, να σε καλοδεχθεί και να σε ρωτήσει ποιος είσαι κι από που έρχεσαι. Εκεί θα σου προσφέρουν καφέ ελληνικό, γλυκό του κουταλιού κι αν είσαι και τυχερός θα σε προξενέψει.

Αυτοί οι άνθρωποι κρατούν ζωντανά τα χωριουδάκια μας και τους οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ. Μία επίσκεψη στα χωριά αυτά είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε κι αν καταφέρουμε να ζωντανέψουμε και πάλι την επαρχία τότε θα έχουμε κάνει ένα μεγάλο θαύμα. Ευχή όλων μας να καταφέρουμε να γεράσουμε, με αξιοπρέπεια, με φροντίδα κι όχι εγκαταλελειμμένοι σε ένα γηροκομείο ή νοσοκομείο να περιμένουμε το θάνατο βασανιστικά.